Wszyscy szybciej biegamy, bardziej się męczymy i dłużej pracujemy. Tak bardzo absorbuje nas dotrzymywanie kroku innym ludziom, że przestajemy zauważać, że bierzemy udział w syzyfowym wyścigu, którego i tak nie jesteśmy w stanie wygrać.

Cala ta gorączkowa bieganina pociąga za sobą ukryte koszty. Płacimy za nią utrudnioną koncentracją, mamy mniej czasu na każde zadanie, rzadsze są okazje do refleksji i myślenia w dalszej perspektywie.

Gdy w końcu wracamy do domu mamy mniej energii dla rodziny, mniej czasu na relaks i odpoczynek, a także mniej godzin na sen.

Moi klienci się skarżą: „Rano wracamy do pracy, czujemy się niewypoczęci, nie jesteśmy w stanie w pełni zaangażować się w pracę, mamy trudności z koncentracją”.

To błędne koło, które kręci się siłą własnej bezwładności. Nawet ci, którym udaje się osiągnąć wysoki poziom wyników, płacą osłabieniem poczucia satysfakcji i spełnienia. Etos „więcej i szybciej” generuje wartość zawężoną, spłyconą i doraźną. Paradoksalnie coraz więcej i więcej daje coraz mniej i mniej. Może gdyby powiedzieć ludziom, że mózg to taka „apka”, zaczęli by go częściej używać.

Ten odcinek był inspirowany naszymi spotkaniami: Marcinie, Stefanie, Bartku, Radku ale też Ilono, Sabino, Basiu…