Odwaga do stawania w emocjonalnej nagości przed sobą samym i przed światem. Śmiałość do podejmowania codziennych wysiłków w drodze do siebie i obejmowania swoich najtrudniejszych i najbardziej wypartych części. Nie agresywna, ani nie heroiczna. Objawiająca się w codzienności i w codziennych decyzjach do dawania sobie zgody na siebie w całości. Akceptacja wszystkich skaz, traum, wad i pokazywanie się światu w pełni tego autentycznego obrazu. Nie musi mieć pokaźnego audytorium a i ona sama nie musi mieć dwóch metrów wzrostu. Może być jak mały wróbelek. Dla mnie odwaga wygląda właśnie tak...