My, Europejczycy, bardzo jesteśmy dumni z naszych umysłów, przywiązujemy wielką wagę do werbalizacji, bo słowa rzeczywiście mają wielką moc. A co z ciałem? Ano… jakoś musi dać radę. Eksploatujemy je, przeciążamy, strasznie dużo od niego wymagając i za mało szanując. Zaczynamy je naprawdę dostrzegać dopiero gdy w konsekwentny, nieustępliwy sposób daje znać: przegięłaś_ąłeś. I wtedy latamy do speców różnej maści, aby nam ulżyli, pomogli, uratowali. No i zaczyna się. Okazuje się, że nie wystarczy jednorazowa interwencja w kryzysie bólu. Ze zdumieniem dowiadujemy się, że nasze ciało mówi, wręcz krzyczy o czymś i celowo zwraca na siebie uwagę. Że źle siedzimy, źle oddychamy albo, że np. pozwalamy otoczeniu „wchodzić nam na głowę” lub udajemy zachwyconych tym, że inni wciąż nas potrzebują nie odwzajemniając tego. Książka Izabeli Raczkowskiej „Ciało chore z emocji” w dobitny, przekonujący i jednocześnie troskliwy sposób radzi jak nie zapędzić się w takie błędne koło. Moja gościni w tym odcinku podcastu ma rozległą wiedzę, czerpaną z wielu źródeł i hojnie się nią dzieli.
#drozda , #houseofskills , #emocjonalnyład , #rozwój , #zmiana