Rozmawiamy o dziecięcej samodzielności. Ten odcinek to petarda! Każda chwila to konkret do zastosowania od razu w domu. Estera - jak zawsze z miłością do dzieci - opowiada, że często wyręczamy je w codziennych czynnościach, żeby było szybciej. A kiedy trzeba zaopiekować się emocjami, zostawiamy dzieci same, wysyłając do pokoju, żeby przemyślały swoje zachowanie. Mądra i pomocna rozmowa.

Jeśli jesteś już zmęczona ciągłym powtarzaniem, co ma zrobić dziecko, zapraszam do słuchania.

Nasze myśli z rozmowy:

- Uczenie dzieci samodzielności to wzięcie odpowiedzialności za to, że dziecko zrobi to nie tak, jak my, nieidealnie;
- Nie poprawiamy po dziecku, jeśli ono nie potrzebuje pomocy;
- Gdy dziecko uczy się komunikować, to mówi, czego konkretnie potrzebuje. Póki prosi, możemy pomocy udzielać;
- Do wychowania dziecka potrzebna jest cała wioska – wioska to bezpieczne środowisko, ale bez „mamy-kwoki” i „taty-helikoptera”. We wiosce dziecko spotyka wyzwania;
- To rodzic wyrabia w dziecku nawyk czy przeświadczenie, że sobie nie poradzi - to może prowadzić np. do ciągłego odrabiania lekcji z rodzicami.

Wspomniane w odcinku:

- „Dziki ojciec”, autor: Szymon Grzelak
- "Dzieci potrzebują wiary w siebie", autor: Renate Zimmer
- Marek Kaczmarzyk, polski biolog i dydaktyk.

Do usłyszenia w kolejnym odcinku!
Estera i Ewa