Zaczynamy ważny temat — otóż według stoików wszystko jest grą o określonych regułach. Na wszystko, co się dzieje w życiu, możemy i powinniśmy patrzeć jako na grę, w której uczestniczymy. Albo na rolę, którą wypełniamy. Co to daje? Jak to zrobić? O tym dzisiaj! 

Będzie o tym, że:
— jeśli umiem patrzeć na nieprzyjemne sprawy jak na grę, w której jestem tylko czasowo i na określonych zasadach, to mniej się będę spalał;
— „gra”, „rola”, czy „konwencja” nie oznacza tutaj „tego, co sztuczne”, tylko „to, co dzieje się według pewnych zasad”;
— skoro te zasady są, to możemy je poznać, a skoro możemy poznać — to możemy się ich nauczyć!
— i to jest supermoc — w ten sposób dużo łatwiej jest uczyć się nowych tematów!
— czy jak sędzia Marciniak odgwizduję rękę to powołuje się na prawa fizyki, czy Konstytucję? 
— Nie! Bo wszystkie gry mają arbitralne reguły.
— Co nie zmienia faktu, że są jak najbardziej serio!
— plus przypowieść autorstwa Tomasza Mazura: jak na boisku do koszykówki pokazać, czym się różnią filozofowie stoiccy od cynickich?

Also: założyłem konto stoickie na Twitterze! To znaczy na X. Zapraszam serdecznie, kto lubi te przestrzenie: x.com/StoicyzmRef