Caddeler
temiz, ruha iyi gelen berrak bir atmosfer
var. Alabildiğine aydınlık ve göz kamaştıran
tabiat, içimdeki sıkıntıları gideriverdi.
Çabuk alışmıştım buralara. Tatil amaçlı
gelmediğimden ne zaman geri döneceğim
de belli değildi. Her sabah kahvaltıyı deniz
kenarında yapıp saatlerce kitap okuyordum.
“İnsan ne ile yaşar?” Tam olarak bu
soru, yükümün en ağır kısmını belirliyordu.
“Sevgi” ile diyordu Tolstoy.