علیرضا رئیسی، سخنگوی ستاد کرونا در اظهارات متناقضی گفت: «واکسیناسیون رایگان است، اما افراد می‌توانند از واکسنهای وارد شده توسط شرکتها استفاده کنند و پول آن را نیز پرداخت کنند» (تلویزیون رژیم ـ ۳۰فروردین ۱۴۰۰).

هلال احمر رژیم نیز با صراحت بیشتری اعلام کرد: «این جمعیت در روزهای آتی واکسن کرونا وارد می‌کند، اما این واکسنها رایگان نخواهد بود» (روزنامه مردم‌سالاری ـ ۳۰فروردین ۱۴۰۰).



جنگ روانی برای فرسودن حساسیت اجتماعی
مسألهٔ واکسن مدتهاست که در جامعه مطرح است و واکسیناسیون از مهمترین مطالبات مردم داغدار و مضطرب ایران است؛ رژیم بر اساس استراتژی ضدبشری زمینگیر کردن مردم و سد بستن در برابر قیام با کلان تلفات انسانی، به‌طور واقعی نمی‌خواهد مردم را واکسینه کند، بنابراین به‌انواع ترفندها متوسل شده تا از آن شانه خالی کند، از خود خامنه‌ای که صراحتاً واکسنهای معتبر آمریکایی انگلیسی را با شقاوتی حیرت‌انگیز ممنوع اعلام کرد تا روحانی که به‌عنوان مباشر خامنه‌ای در این جنایت ضدبشری، ابتدا کوشید خرید واکسن را به‌علت تحریم‌ها ناممکن وانمود کند، اما وقتی این توجیه شیادانه با تکذیب آمریکا و سازمان بهداشت جهانی، نگرفت با توسل به‌انواع توجیهات سخیف مانند بی‌اثر بودن و آثار جانبی خطرناک و ناشناخته واکسن، آن را تخطئه کند، اما وقتی این توجیهات شیادانه نیز با آشکار شدن نتایج درخشان واکسیناسیون در کشورهای مختلف از جمله کشورهای همجوار، نگرفت و واکسن به‌صورت یک مطالبهٔ ملی روز به‌روز بالا گرفت، رژیم یک جنگ روانی چند سویه را با تأیید و تکذیب‌های پیاپی، به‌منظور ایجاد ابهام و غبارآلودکردن فضا در پیش گرفت؛ از طرفی با اعلام وارد کردن واکسن و واکسیناسیون قطره‌چکانی کوشید فضا را آرام کند و از طرف دیگر سعی کرد با ضد و نقیض‌گویی‌های پیاپی و با فرسایش حساسیت جامعه، واکسیناسیون پولی را مطرح کند.



ابتدا خود روحانی اعلام کرد: «امروز مصوب کردیم که بخش خصوصی هم بتواند اگر خواست واکسن بیاورد با قیمت ارز نیمایی، به‌مردم عرضه کند که هر که می‌خواهد در چارچوب و نظارت وزارت بهداشت درمان... این کار انجام بگیرد» (سخنرانی روحانی در ستاد کرونا-۷فروردین).

اما بلافاصله چند شرکت دارویی داخلی عنوان کردند که با همهٔ کشورهای سازنده، برای خرید واکسن مکاتبه کرده‌اند و جواب شنیده‌اند که واکسن تنها به‌کشورها و ارتشها فروخته می‌شود و حتی در کشورهای سرمایه‌داری، که هر چیزی را می‌توان با پول خریداری کرد، واکسن در اختیار شرکتها و مؤسسات خصوصی قرار نمی‌گیرد و منحصراً توسط نهادهای درمانی دولتی به‌طور رایگان تزریق می‌شود.



بخش خصوصی یا مافیاهای حکومتی؟
از اعلام مجوز خرید توسط بخش خصوصی توسط روحانی و تکذیب شرکتهای دارویی، به‌آسانی می‌توان گرفت که رژیم می‌خواهد واکسن را، هم‌چون داروهای ضد کرونا، توسط باندهای مافیایی حکومتی با قیمتهای بسیار گزاف در بازار آزاد عرضه کند و از این طریق و با غارت مردمی که برای زنده ماندن حاضرند، یا به‌عبارت بهتر ناچارند، هست و نیست خودشان را بفروشند و به‌واکسن دست پیدا کنند، بار دیگر منافع هنگفتی را به‌جیب بزند و برای خود در وانفسای خفگی اقتصادی، عایدی و ممر جدیدی کسب کند. این همان شیوه‌یی است که رژیم و دولت روحانی طی یک سال گذشته در مورد همهٔ کالاهای اساسی، از گوشت و میوه تا مرغ و تخم‌مرغ و از مصالح ساختمانی تا مسکن به‌کار گرفته و سرمایه‌های خرد مردم را نیز با ترفند بورس از دستشان ربوده است. اما این آخری ـ فروش واکسن ـ از همهٔ آنچه که این رژیم غارتگر و تبهکار در حق مردم ایران کرده، جنایتکارانه‌تر است. پیام واضح عرضهٔ واکسن در بازار آزاد، در حالی که از واکسیناسیون عمومی هم خبری نیست، این است که هر کس پول دارد، واکسن بزند و هر که ندارد، بمیرد! این پیام روشن‌تر از آن است که روزنامه‌های حکومتی هر دو باند حاکم هم بتوانند آن را توجیه کنند یا بر آن سرپوش بگذارند. روزنامهٔ حکومتی جوان (۳۰فروردین) می‌نویسد: «واکسیناسیون پولی خارج از نوبت» یعنی فساد، بی‌اعتمادی، تبعیض، از هم گسیختن رشتهٔ کار، بازار سیاه، نوبت‌فروشی».



روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری (۳۰فروردین) نیز می‌نویسد: «خبری که انتظارش را می‌کشــیدیم اعلام شــد: کسانی که عجله دارنــد می‌توانند پول بدهند و واکســن بزننــد. برای کرونا هم اعلام شــده بود که درمان رایگان اســت، اما کســانی که گرفتار شده‌اند از هزینه‌های بسیار بیماری می‌گویند».

اما دیکتاتوری رو به‌سقوط آخوندی با این اقدام جنایتکارانه دست به‌بازی بسیار خطرناک و مهلکی زده و به‌دست خود بنزین بر آتش خشم و غضب مردمی می‌ریزد که تا آخرین رمقشان غارت شده و به‌راستی دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. چشم‌انداز هولناک این اقدام، باندهای حکومتی را هم سرآسیمه و نگران کرده و آنها نسبت به «بمب ساعتی» که در جامعه ایران تیک تاک می‌کند، اعلام خطر می‌کنند یا به‌کسانی که سکان کشتی طوفان‌زدهٔ نظام را در این دریای پرتلاطم به‌دست دارند، هشدار می‌دهند؛ اما به‌نظر می‌رسد کار از هشدار و اعلام خطر گذشته و روز «ر» و ساعت «سین» به‌سرعت دارد نزدیک می‌شود.