انقلاب، طلوع یا غروب
از فرداي ٣٠ خرداد كينه توزي دژخيمان خميني، نسبت به زنان مجاهد خلق، تمامي مرزهاي قساوت و
درندگي را درنورديد.
روز ٣١ خرداد، اولين گروه تيرباران شدگان، دختران جوان مجاهد خلق بودن د كه حتي نام خود را به
دژخيم نگفتند و بدون احراز هويت اعدام شدند . زجركش كردن زنان مجاهد با شليك گلوله به رحم
آنها، تجاوز به دختران باكره قبل از اعدام، شكنجه و حتي قتل كودك در برابر چشمان مادرش، قطع
اعضاي بدن، محبوس كردن طولاني مدت در سلولهايي به نام قفس و اعدام دختران نوباوه، زنان باردار و
مادران سالخورده، اينها تنها گوش ههايي از ز ن ستيزي جنون آميز آخوندهاست.
به گزارش شاهدان عيني، در سال ٦٧ كه خميني دست به قتل عام باقيماند ة زندانيان مجاهد در زندانها زد،
در پيشاپيش آنها زنان مجاهد خلق را گروه گروه حلق آويز كرد.
در زمين ة اجتماعي نيز لبه تيز سركوب عمومي او هم چنان زنان را هدف قرار داده و مي دهد. روزانه بيش
از ٢٠ ارگان سركوبگر رژيم، صرفنظر از سركوب سياسي، سركوب زنان را نيز به عهده دارند . روشن
است كه اگر روزي دخالت در اين مسأله از كارت كار آنها حذف شود، ارگانهاي مز بور، فلسفه وجودي خود را از دست داده و فرومیريزند.
.....
مرگ بر جبارِز!
راستش من هم وقتي بار اول اين شعار را شنيدم اصلا سر درنياوردم . اما دوستم دكتر م . ق كه خودش
شاهد صحنه بود اینطوري تعريف كرد كه:
در يكي از روزهاي پاييز ٥٨ وقتي پياده از دانشگاه به طرف ستاد (مجاهدين) مي رفتم، نزديكيهاي تخت
جمشيد ديدم يك گروه تظاهرات كننده به سرعت وارد تخت جمشيد شدند . باعجله خودم را به آ نها
رساندم. هنوز داشتم گيج گيجي مي خوردم كه ناگهان يك صداي نتراشيده نخراشيده بيخ گوشم :
«… داداش صداي بدمصبتو درآر ديگه. مگه نون نخوردي! ديالله ديگه بلند دادبزن ا »
دبش دبش، دست هر كدامشان هم آلت قتاله يي مثل چاقو، زنجير، قمه، درفش، پنجه بوكس و … ديده مي شد . هرچه پيش خودم فكر كردم
عقلم به جايي قد نداد . آيا اسم كشوراست؟ اسم يك آدم است؟ اينها راستي « جبارِز »
راستي چه مي گويند. خوب گوشهايم را تيز كردم …..