«بترسیداز آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود. ازآن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» ـ خدای نخواسته ـ باز پیدا بشود. و آنروز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲بهمن. قضیه این است که فاتحهٔ همهٔ ما رامی‌خوانند» (خمینی. ۶خرداد۶۰).

***

«از بی‌اعتمادی مردم هراس دارم»!
وزیر بهداشت نظام ولایی، در توجیه سلسله جنایت‌های کرونای ولایت در به قتلگاه کشاندن هموطنانمان حرفهایی زده است که غور در آن ما را به‌وجود برخی اسرار پشت‌پرده حساس می‌کند.

این وزیر به‌قول خودش جبهه رفته و سرسپار نظام در لابلای اظهاراتش به‌صورت دربسته و کنایی می‌گوید:

«از روزی می‌ترسم که مردم ما را قبول نداشته باشند. از بی‌اعتمادی مردم به‌عنوان اصلی‌ترین حربه علیه نظام هراس دارم و آن زمانی است که به مردم راست نگوییم و با مردم شفاف نباشیم» (سایت وزارت بهداشت رژیم. ۲۳فروردین۱۴۰۰).

تا اینجا نمی‌گوید چه کسی به مردم راست نگفت و با آنها شفاف نبود. نگرانی او نه برای جان مردم است که صدصد و هزار هزار پرپر می‌شود، نگرانی او سرنوشت نظام ولایی است. وقتی نوبت به فاش‌کردن آن اسرار پشت‌پرده می‌رسد با جملهٔ «بنا ندارم آنها را منتشر کنم» موضوع را درز می‌گیرد و رد می‌شود.



«اتفاقاتی در کشور رخ داد که اگر دقت می‌شد و نگاه کارشناسی خریدار داشت، در طوفانی به نام موج چهارم کرونای جهش‌یافته نمی‌افتادیم. مکتوبات زیادی دارم که جزء اسناد طبقه‌بندی شده است و بنا ندارم آنها را منتشر کنم» (همان منبع).

قلب موضوع در اینجاست. چه کسانی عامدانه مردم را در موج چهارم کرونا انداختند؟ به این سؤال که می‌رسد وزیر حلقه‌به‌گوش و امتحان سرسپاری پس داده، با خرج کردن بیتی از یک رباعی حکیم عمر خیام به مخاطب می‌فهماند که نباید وارد مسائل پشت‌پرده شد. این گفت‌ و ‌گوها «از پس پرده»! اتفاق می‌افتد و اگر قرار بر پرده‌افکنی باشد «نه تو مانی و نه من»!‌

«ما نمی‌خواهیم همدیگر را بزنیم. خدایی نکرده اگر برادر من در وزارت کشور آسیب ببیند من دیده‌ام و همه باهم آسیب ببینیم به جمهوری اسلامی آسیب وارد می‌شود» (همان).

بله معلوم است که شما نمی‌خواهید همدیگر را بزنید؛ زیرا همه از یک آخور می‌خورید و هم‌قسم شده‌اید که از ایران یک «زمین سوخته» به جا بگذارید.



ویروس جهش‌یافته با تلفات جهش‌یافته
این مسابقهٔ تبرئه کردن حکومت از عواقب جنایت و با خرمردرندی از کنار علت اصلی گذشتن در حالی است که داس مرگبار و شوم کرونا بی‌رحمانه در حال درو کردن جانهای عزیز هموطنان ماست. پیک چهارم کرونا به‌صورتی جهش‌یافته و جنون‌آسا در حال گسترش و تلفات‌گیری است. نقشهٔ ایران به‌سرعت در حال قرمز شدن است. پیام طبرسی رئیس بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری حرفی زده است که باور آن ابتدا سخت به‌نظر می‌رسد؛ ولی واقعی است. ببینید چه می‌گوید:

«با این موجی که شروع شده، آمار جان‌باختگان صددرصد به روزانه ۵۰۰تا۶۰۰ نفر می‌رسد، این موضوع غیرقابل اجتناب است. در حال حاضر تنها کاری که باید انجام دهیم این است یک سری محدودیت ایجاد کنیم تا سرعت این موج کم بشود، تا مرگ‌ومیر خدایی نکرده چهار رقمی نشود» (آرمان. ۲۳فروردین۱۴۰۰).

این برآورد در بهترین حالت؛ حتی اگر مینی‌میزه نشده باشد، بخشی از واقعیت را در برمی‌گیرد؛ چرا می‌گوییم غیرواقعی و ناکافی است؟ فقط در این بخش از اظهارات این کارشناس دقت کنید:

«یک‌سری از افراد اصلاً بستری نمی‌شوند، مثلا مریضی تمایل دارد فقط در یک بیمارستان خاصی بستری شود و وقتی می‌بیند آن بیمارستان جایی ندارد به خانه برمی‌گردد، چند روز بعد حالش بدتر می‌شود و باید در آی‌سی‌یو بستری شود و جایی آی‌سی‌یو ندارد و متأسفانه به بخش بیمارستان رفته و فوت می‌کند».

یعنی به‌دلیل شرایط ناهنجار بیمارستانها و گرانی هزینه‌های آن یا به هر دلیل برخی از بیماران ترجیح می‌دهند به اماکن درمانی مراجعه نکنند. با پیشرفت بیماری در گوشهٔ خانه یا در راه انتقال به بیمارستان جان می‌سپارند.



مسئول قتل‌عام مردم با کرونا
در ایران، مسئول جنایت علیه بشریت با سلاح کشتار جمعی کرونا کیست؟

سکوت سنگین پاسخ می‌دهد. ولی ای‌کاش فقط سکوت پاسخ می‌داد و پاسخش سکوت بود. سران رژیم از خامنه‌ای و روحانی گرفته تا تک به تک کارگزاران کرونای ولایت انگشت اتهام را متوجه قربانیان می‌کند؛ یعنی مردم.

مردم مقصر هستند زیرا به سفرهای نوروزی رفته‌اند؛ زیرا دید و بازدید داشته‌اند؛ زیرا پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نکرده‌اند. مردم مقصر هستند زیرا... کسی به «حلقهٔ مفقوده»! اشاره نمی‌کند.



«حلقهٔ مفقوده»!
«حلقه مفقوده در غالب اظهارات مسئولان در مورد کرونا، بحث خرید واکسن و واکسیناسیون است. به‌نظر می‌رسد فشار رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز موجب نشده به‌قول معروف، کک مسئولان بگزد! آنان به بهانه تحریم و نبود پول به اندازه مکفی نه مواخذه می‌شوند و نه به رسانه و فردی پاسخگو هستند. جالب آن که مجری و ناظر نیز در این موضوع به‌خصوص یکصدا و یکدل (!) هستند. یعنی گویا نفع هر دو گروه سکوت و عبور از این مسأله مهم است» (آفتاب یزد. ۲۲فروردین۱۴۰۰).

کدام کارشناسی است که نداند علاج کرونا واکسیناسیون عمومی است. نظام ولایی پس از فتوای جنایتکارانهٔ خامنه‌ای مبنی بر تحریم واکسنهای معتبر بین‌المللی، مردم را در چرخهٔ بی‌پایان انتظار برای سبز شدن واکسن داخلی انداخت و با این فریب توجهات را از روی این موضوع برداشت. تحریم خامنه‌ای البته شامل حال سران حکومت و مقامات آن و صاحبان رانت نمی‌شد. این یک ادعا نیست.

«بسیاری از ذی نفعان که دارای رانت‌های عجیب‌ و غریبی هستند و اتفاقاً سر و سری با مسئولان دارند این روزها خیال خود و خانواده‌شان بابت واکسیناسیون آسوده است! آنان همزمان با شروع واکسیناسیون در غرب و جهان، اول رهسپار آنجا شدند و بهترین نوع واکسن را تزریق کردند» (همان منبع).

وقتی نوبت به مردم می‌رسد، از قول بلومبرگ می‌نویسند تا نیمهٔ اول سال۱۴۰۱ از واکسیناسیون خبری نیست و تزریق عمومی واکسن ممکن است تا ۱۰سال طول بکشد. معنای چنین اعتراف دهشتناکی این است که کرونای ولایت می‌خواهد برای سد بستن در برابر قیام سراسری و استمرار سلطهٔ شوم خود بر ایران، کرونا را به‌عنوان یک مائده و نعمت حفظ کند و گسترش دهد.

اکنون بهتر می‌توان فهمید چرا وزیر بهداشت این رژیم رازهای مگو و پشت‌پرده را افشا نمی‌کند؛ زیرا افشای آنها مانند اعلام ناگهانی گرانی قیمت بنزین انفجار اجتماعی را به‌دنبال دارد. خمینی بنا بر شم ضدانقلابی خود چنین روزهایی را پیش‌بینی کرده بود. آن روز موعود دور نیست.