روحانی روز چهارشنبه(۱۵مرداد) در جلسهٔ هیأت دولت برای دومین روز متوالی دوباره دربارهٔ تحریف صحبت کرد. او روز سه‌شنبه ۱۴مرداد تحریف را بیشتر در رابطه با دشمن بیرونی مطرح کرد و روز چهارشنبه ۱۵مرداد آن را در ارتباط با تضادهای درونی بیان کرد.



نتیجهٔ «تحریف»، نابودی نظام
منظور روحانی از «تحریف» همان افشای افتضاحات رژیم و دروغ و دغل‌های او توسط مجاهدین و مقاومت ایران است که به‌گفتهٔ خامنه‌ای و روحانی هم‌سنگ با تحریم رژیم را تحت فشار قرار داده یا به‌اذعان حسام‌الدین آشنا، مشاور روحانی، ویروس تیراناست که معادل ویروس کرونا امنیت و کیان رژیم را به‌مخاطره انداخته است.

درد و سوزش روحانی از آنجاست که به‌گفتهٔ او «تحریف را گاهی دشمن انجام می‌دهد و متأسفانه گاهی در درون کشور هم رخ می‌دهد و این خیلی دردآور است». اما واقعیت این است که این تنها باند رقیب نیست که با افشاگریهای مجاهدین دربارهٔ دروغها و شیادی‌های روحانی همسویی و گاه عیناً آنها را بازگو می‌کند، بلکه در این مورد سهم باندهای هم‌سو با روحانی اگر بیشتر از باند خامنه‌ای نباشد قطعاً کمتر نیست.

روحانی در برابر این حملات «خیلی دردآور» از درون، به‌ مهاجمان خودی هشدار داد: «دشمن برای نابودی دولت که نیامده، برای نابودی نظام آمده». روحانی با ناله از سختی شرایط و یادآوری موقعیت حساس رژیم گفت: «ما در میدان جنگ سختی هستیم نباید در درون نظام بر زخم‌ها بنشینند؛ مستقیم می‌نشیند به‌ آن نقطه زخم و می‌گوید چرا این درست نشد هنوز؟».

روحانی به‌ زبان معکوس اذعان کرد که دو قوه دیگر(مجلس و قوه قضاییه) دنبال زمین‌زدن دولت هستند و هشدار داد که اگر مردم مأیوس شوند ما شکست می‌خوریم». روشن است که این اشارهٔ واضحی به‌ قیام مردم و سرنگونی رژیم است.



نتیجه‌گیری‌ها از سخنان روحانی
افشاگری‌ها و روشنگری‌های مجاهدین (یا آنچه که خامنه‌ای و روحانی آن را تحریف می‌نامند) در همهٔ زمینه‌ها از جمله در مورد ابعاد کرونا، از آنجا که مبتنی بر واقعیتهای عینی و غیرقابل انکار است، تأثیرات عمیقی بر جامعهٔ ایران دارد و بر همین اساس در درون رژیم هم منعکس شده و تعادل درونی رژیم را به‌هم زده است.
متقابلاً حنای دروغ و دغل و رژیم شیادیهای خامنه‌ای و روحانی حتی برای نیروهای خود رژیم رنگ باخته و در درون رژیم هم خریداری ندارد.
وضعیت رژیم بسیار بحرانی و شکننده است، آن‌چنان که تاب تحمل نق‌زدن عناصر و باندهای درونی خودش را هم ندارد.
جنگ گرگهای حاکم و بحران درونی، بر اثر تشدید بحرانهای فراگیر رژیم به‌طور غیرقابل تحملی رشد و گسترش یافته و تعادل نظام را به‌هم زده است.


تیغ دیکتاتور در درون رژیم هم دیگر نمی‌برد!
در همان روزی که روحانی این حرفها را می‌زد و به‌ گدایی وحدت از باند رقیب و مجیزگویی از دو قوه افتاده بود و به‌رغم حمایت خامنه‌ای از دولت روحانی و توصیهٔ او به‌ اعضای مجلس که در یک سال باقی‌مانده از عمر دولت، از این دولت درمانده و ورشکسته حمایت کند، در مجلس ارتجاع، چند تن از اعضای مجلس دوباره طرح سؤال ۲۰۰نماینده از روحانی را از قالیباف و هیأت‌رئیسه پیگیری کردند و اعتراض نمودند که چرا به‌رغم گذشت ۲۰روز، از ارائهٔ این نامه، نامهٔ کذایی از طرف هیأت‌رئیسه پیگیری نشده است؟ در جواب، قاضی‌زاده، نایب‌رئیس مجلس، ناچار شد بگوید: «اصل سؤال از رئیس‌جمهور ضروری است حتماً هم هیأت‌رئیسه از آن استقبال می‌کند، ولی باید به‌خاطر وضعیت خاص کشور ملاحظات جدی داشت».

به این ترتیب بر نتیجه‌گیری‌های فوق می‌توان افزود:

معوق گذاشتن سؤال و استیضاح روحانی نه نشانهٔ همگرایی و مدارا، بلکه به‌خاطر «وضعیت خاص» نظام است.

تیغ ولی‌فقیه ارتجاع حتی بر روی همین مجلس یکدست که اعضای آن تماماً از عناصر و مزدوران سرسپردهٔ خود او دستچین شده‌اند، تا کجا کند شده است. چرا که تضادها و بحران‌هایی که رژیم را احاطه کرده، سخت‌تر و صلب‌تر از آن هستند که نصیحت و دلالت یا چشم‌غرهٔ دیکتاتور مفلوک بتواند تأثیری بر آن داشته باشد.

و حاصل‌جمع نهایی آن‌که مرحله سرنگونی جدی و انفجار اجتماعی و قیام سراسری قطعی و در چشم‌انداز است.