«کشور در حال محو شدن است» این قطعه‌یی از یک مرثیهٔ میهنی یا تکمله‌یی بر سرودهٔ فراموشی‌ناپذیر «بر کشورم چه رفته است؟» شاعر شهید فدایی سعید سلطان‌پور نیست؛ هم‌چنان که بخشی از اطلاعیهٔ «دشمن برانداز» هم نیست؛ یک جمله از اظهارات عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست رژیم و از معاونان روحانی است که توسط خبرگزاری رسمی رژیم منتشر شده است (خبرگزاری ایرنا- ۲۷/اردیبهشت/۱۴۰۰).

سایر اظهارات این مقام رژیم که به‌اصطلاح عهده‌دار امور محیط‌زیست است عبارت هولناک «محو کشور» را با ذکر موارد مشخص واضح‌تر می‌کند:



گوشه‌هایی از یک واقعیت سیاه و دهشتناک
سالانه ۲۰میلیارد متر‌مکعب از منابع طبیعی و آبهای زیر زمینی اضافه برداشت و منابع آب نیز غارت می‌شود که با این روند ۲۰سال دیگر (۱۴۲۰) اطراف زاگرس دیگر اثری از کشاورزی نخواهد بود چون منابع آب را غارت می‌کنیم.
ما در سال۱۳۶۰، در مجموع ۲۰۰میلیون متر‌مکعب در سال بیلان منفی داشتیم اما این رقم به‌۲۰میلیارد متر‌مکعب رسیده است؛ یعنی ۱۰۰برابر شده است.
بر اساس توافق ریو در سال۱۹۹۲... کشورها حق دارند تنها از ۴۰درصد منابع آب تجدیدپذیر استفاده کنند؛ سال‌هاست که ما بیش از ۱۰۰درصد ظرفیت آبهای تجدیدپذیر استفاده می‌کنیم.
در سال۱۳۵۱ شاید بیش از ۳۰ – ۴۰چاه آرتزین به‌سمت جازموریان بود که امروزه محو شده است؛ جازموریان محو شده و کشور در حال محو شدن است. مسأله جیرفت نیست، مسأله کشور است.
رودخانه‌های ایران مرده‌اند، غیر از سفید رود و رودخانه کارون که کمی نفس دارند، بقیه رودخانه‌ها به‌مقصد نمی‌رسند. هیچ رودخانه‌یی در کشور غیر از دو رودخانه مذکور، زنده نیست. انتهای رودخانه‌ها شامل تالابها، محل گرد و غبار شده‌اند.


رفع تقصیر از خود، شیوهٔ رایج مقامات رژیم
آنچه ذکر شد تنها بخشی از اعترافات رئیس سازمان به‌اصطلاح حفاظت محیط‌زیست رژیم است که در یک تعریف واقعی‌تر بایستی آن را سازمان «مرده‌شور محیط‌زیست» نامید. کما‌این‌که نمکی وزیر بهداشت رژیم هم اخیراً گفت مرا وزیر بهداشت خطاب نکنید من مدیرکل مرده‌شورخانه هستم (تلگرام تسنیم- ۴اسفند ۹۹). نمکی با این حرف می‌خواست خودش را در فاجعهٔ کرونا بی‌تقصیر وانمود کند. اکنون هم کلانتری این اعترافات تکان‌دهنده را به‌منظور تبرئهٔ خودش از فجایع زیست‌محیطی موجود بر زبان رانده است. گویا خود او قبل از ریاست سازمان حفظ محیط‌زیست، پیوسته از مقام‌های بالای همین رژیم و از جمله سال‌ها وزیر کشاورزی نبوده است. کلانتری در اظهارات خود، یک جا شیادانه یقهٔ متخصصان را می‌گیرد که چرا در برابر فجایع زیست‌محیطی سکوت کرده‌اند و یک جا هم «نسل خودخواه» کنونی را مقصر قلمداد می‌کند!



این روزها که چشم‌انداز نزدیک شدن روز حساب نمودار شده، رفع تقصیر از خود، به‌شیوهٔ رایج همهٔ نهادها، مقامها و کارگزاران رژیم آخوندی تبدیل شده است.

روزنامهٔ وابسته به‌سپاه پاسداران هم مدعی محیط‌زیست شده و می‌نویسد: «هر ثانیه ۳۶۰مترمربع از طبیعت ایران محو می‌شود» (جوان ۳۰اردیبهشت ۱۴۰۰). کما‌این‌که کاندیداهای ریاست‌جمهوری نیز این روزها در اعتراف به‌گوشه‌هایی از فساد و جنایت و غارت موجود و انداختن گناه به‌گردن رقبا با یکدیگر به‌مسابقه برخاسته‌اند. البته همهٔ آنها از روی دست ولی‌فقیه ارتجاع مشق می‌کنند که خودش بارها در جلد اپوزیسیون رفته و از یک‌سو مدعی تاخت و تاز اژدهای هفت‌سر فساد در کشور شده و از سوی دیگر درباره زمین‌خواری و جنگل‌خواری و کوهخواری و دریاخواری باندهای حاکم، روضه‌خوانی کرده است.



اما واقعیت آن است که این تمامیت رژیم ضدایرانی آخوندی و باندهای مافیایی حاکم و در رأس همه، سپاه پاسداران است که برای انباشتن جیبهای خود، کمر به‌غارت همهٔ منابع سرزمین ایران و قتل‌عام محیط‌زیست آن کرده‌اند.

این باندهای غارتگر مافیایی بدون ابتدایی‌ترین مطالعات و محاسبات زیست‌محیطی، دهها و صدها سد ساخته‌اند و دهها هزار چاه عمیق حفر کرده‌اند که هدف آنها صرفاً دستیابی به‌منافع بی‌حساب فروش آب و برق حاصل از آنها بوده است. نتیجهٔ این غارتگری به‌اعتراف رئیس محیط‌زیست رژیم مردن تقریباً همهٔ رودخانه‌ها و خشک شدن و نابودی تالابهای کشور بوده است.

نتیجه این‌که «ایران با مصرف حدود ۸۸درصد از منابع تجدیدپذیر به‌بحران آبی رسیده است» (ایسنا-۲۸اردیبهشت۱۴۰۰).

نتیجهٔ دیگر فرو نشست زمین است که میزان آن در مناطقی مانند جنوب غربی پایتخت به‌سالی حدود ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد (ایسنا۲تیر۱۳۹۹). و فرو نشست زمین در اعماق، پدیده‌یی غیرقابل جبران است و پیامدهای بس فاجعه‌باری دارد؛ از جمله فروریزش زمین در کلان‌شهرها تخریبهایی هولناک را در پی دارد.



اما چاره چیست؟ هر ایرانی وطن‌پرست با مشاهدهٔ بخشی از سیاهه عملکرد دزدان و غارتگران حاکم از عمق جان با حماسه‌سرای جاودان میهن‌مان همنوا می‌شود که «دریغ است ایران که ویران شود». برای نجات میهن باید برخاست!، همین امروز باید برخاست که فردا دیر است چرا که هر دقیقه و هر ثانیه این کشور دارد رو به‌نابودی می‌رود. می‌توان و باید این گرامی وطن را زیباترین وطن نمود، اما نخست باید دست جانیان و متجاوزان حاکم را از آن کوتاه کرد.