Borysławka jest miejscem niewidzialnym. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1494r. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wieś zamieszkiwało 820 osób, z tego 790 Rusinów-Ukraińców. Zabudowania wsi były rozmieszczone wzdłuż potoku po obu jego stronach. Była tu drewniana cerkiew i folwark. Wieś wysiedlono w październiku 1945 r. w okolice Stanisławowa w Ukrainie. Miesiąc później domy zostały spalone a cerkiew rozebrana.

Dziś tylko wprawne oko zauważy ślady niegdysiejszej historii. Wokół byłych zabudowań rosną stare drzewa owocowe, wzdłuż głównej drogi wiekowe lipy, jesiony, wiązy i klony. Porzucony stary krzyż w leśnej gęstwinie, stara zasypana studnia, czy kopczyk kamieni - tyle pozostało po Borysławce. Las przyjął w swoje czułe objęcia to co kiedyś należało do człowieka. Dziś to dom dla bociana czarnego, jeleni, wilków, rysia. Jesienią natrafiliśmy na ślady niedźwiedzia.

Wraca jednak życie do Borysławki. Symbolicznie i namacalnie jednocześnie za sprawą Antoniego Pilcha, lutnisty, potomka ostatnich mieszkańców nieistniejącej już wsi. Na jej początku, tuż przy ścianie lasu stanął dom. Posłuchajcie historii o otwartych drzwiach i żywej historii.

Posłuchajcie wywiadu przeprowadzonego na wiosnę 2023 r. z Antonim Pilchem. Fragmenty muzyczne zostały zarejestrowanego latem 2022 r. podczas nocnego przejścia przez Borysławkę w ramach wydarzenia pt. Opowieści znad Wiaru.

Informacja o finansowaniu:
"Zadanie publiczne "Obywatelskie Pogórze Przemyskie" sfinansowane jest ze środków Narodowego Instytutu Wolności - Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich NOWEFIO na lata 2021-2030"

Montaż dźwięku i mastering Antek Sojka i Hubert Pyrgies / Tadadam.com