LES 186
De verlossing van de wereld hangt af van mij.

Dit is de uitspraak die alle arrogantie eens uit elke denkgeest weg zal nemen. Dit is de gedachte van ware nederigheid, die geen andere functie als de jouwe neemt dan degene die jou gegeven is. Het brengt jouw aanvaarding van een jou toegewezen taak met zich mee, zonder aan te dringen op een andere rol. Het velt geen oordeel over de juiste rol voor jou. Het erkent slechts dat de Wil van God op aarde zowel als in de Hemel is geschied. Het verenigt elke wil op aarde in het hemelse plan om de wereld te verlossen en haar terug te voeren tot de hemelse vrede.

Laten we onze functie niet bestrijden. Wij hebben die niet vastgesteld. Ze is niet ons idee. De middelen waarmee ze volmaakt zal worden vervuld, zijn ons gegeven. Het enige wat ons wordt gevraagd is dat wij onze taak in oprechte nederigheid aanvaarden en niet met zelfmisleidende arrogantie ontkennen dat we die waardig zijn. Wat ons te doen gegeven is, daartoe hebben we de kracht. Onze denkgeest is volmaakt toegerust om de taak op zich te nemen die ons is toegewezen door Iemand die ons goed kent.

Het idee van vandaag lijkt misschien heel ontnuchterend, totdat je de betekenis ervan ziet. Al wat het zegt is dat jouw Vader Zich jou nog steeds herinnert en je het volmaakte vertrouwen schenkt dat Hij in jou heeft als Zijn Zoon. Het vraagt niet dat je op enigerlei wijze anders bent dan jij bent. Wat zou nederigheid anders kunnen vragen dan dit? En wat zou arrogantie anders kunnen weigeren dan dit? Vandaag zullen we ons niet aan onze opdracht onttrekken met de schoonschijnende reden dat bescheidenheid geweld wordt aangedaan. Het is trots om de Roep namens God Zelf te willen ontkennen.

Alle valse nederigheid leggen we vandaag naast ons neer, zodat we kunnen luisteren naar Gods Stem, die ons onthult wat Hij ons wil laten doen. We twijfelen niet aan onze geschiktheid voor de functie die Hij ons aanbieden zal. We zijn er alleen zeker van dat Hij onze krachten, onze wijsheid en onze heiligheid kent. En als Hij ons waardig acht, dan zijn we dat. Het is slechts arrogantie om er anders over te oordelen.

Er is één manier, en slechts één, om te worden bevrijd uit de gevangenschap die jouw plan om te bewijzen dat het onware waar is, jou heeft gebracht. Accepteer in plaats daarvan het plan dat jij niet hebt gemaakt. Oordeel niet over jouw waarde daarvoor. Als Gods Stem jou verzekert dat de verlossing jouw aandeel nodig heeft en dat het grote geheel van jou afhankelijk is, wees er dan zeker van dat dit zo is. De hoogmoedigen moeten zich wel vastklampen aan woorden, bang als ze zijn die te overstijgen en iets te ervaren wat hun standpunt zou kunnen tarten. Maar de nederigen zijn vrij om de Stem te horen die hun zegt wat ze zijn en wat hun te doen staat.

Arrogantie maakt een beeld van jezelf dat niet werkelijk is. Het is dit beeld dat huivert en in doodsangst terugdeinst wanneer de Stem namens God jou verzekert dat jij de kracht, de wijsheid en de heiligheid bezit om alle beelden te overstijgen. Jij bent niet zwak, zoals het beeld van jezelf dat is. Jij bent niet onwetend en hulpeloos. Zonde kan de waarheid in jou niet bezoedelen en ellende kan niet dichtbij Gods heilige woning komen.

Dit alles verkondigt jou de Stem namens God. En terwijl Hij spreekt, siddert het beeld en probeert het de bedreiging die het niet kent aan te vallen, terwijl het zijn fundament voelt afbrokkelen. Laat het los. De verlossing van de wereld hangt af van jou en niet van dit hoopje stof. Wat kan het de heilige Zoon van God vertellen? Waarom zou hij er zich überhaupt om bekommeren?

En zo vinden we onze vrede. We zullen de functie aanvaarden die God ons gegeven heeft, want alle illusies berusten op de eigenaardige overtuiging dat we voor onszelf een andere kunnen maken. Onze eigengemaakte rollen zijn wisselend en lijken te variëren van rouwdrager tot de extatische gelukzaligheid van liefde en liefhebben. We kunnen lachen of huilen, en de dag begroeten met open armen of met tranen. Ons diepste wezen schijnt te veranderen wanneer we duizend stemmingswisselingen ervaren en onze emoties ons hoog verheffen, of ons in wanhoop neersmakken op de grond.

Is dit de Zoon van God? Zou Hij zo’n instabiliteit kunnen scheppen en dat Zoon noemen? Hij die onveranderlijk is deelt Zijn eigenschappen met Zijn schepping. Alle beelden die Zijn Zoon lijkt te maken, hebben geen effect op wat hij is. Ze dwarrelen door zijn denkgeest als door de wind opgewaaide bladeren die een ogenblik een patroon vormen, uit elkaar vallen, zich hergroeperen en wegvliegen. Of als luchtspiegelingen die boven een woestijn worden gezien, oprijzend uit het stof.







Klassen behulpzaam en wil je de spreker ondersteunen met een gift? Dat kan. Ga naar https://www.elbert.tv/gift/