بیاد مجاهدان شهید فرزانه و ندیم الکریم روحی طیب آبادی
مجاهد شهید فرزانه روحی طیب آبادی دانشجوی سال دوم بهیاری که هنگام شهادت ۲۱سال بیشتر نداشت، او که در پاییز سال ۱۳۶۰تیرباران شد نوشته است:
«برای مجاهد، مرگ، زندگی محسوب می‌شود. پس برای زندگیش گریه نکنید! اسلحه‌اش را بردارید. آرمانش را حفظ کنید. آزادی را فریاد کنید.»
مجاهد شهید ندیم‌الکریم، برادر فرازنه قهرمان کبوتر خونین بال دیگری است که در ۳۰خرداد ۶۰در حالی که ۱۶سال بیشتر نداشت به ضرب گلوله پاسداران به‌شهادت رسید.
در نامه‌ یکی از بستگان مجاهد شهید «فرزانه » که در اردیبهشت سال ۱۳۶۵نوشته شده آمده است:
خانوادهٔ خلق، خانواده‌ایست که از دست‌دادن یکی از آنها به‌مثابه از دست دادن خویشتنِ خویش است و جگرخراش!
هر شهید از این خانوادهٔ بزرگ خواهر و برادر ما بوده که برای آزادی مرگِ سرخ را در آغوش گرفته و رستگار شده است. من نمی‌گریم. نمی‌توانم بگریم! چرا که آنها چیز دیگری را از من و ما طلب می‌کنند آنها گریهٔ مرا نمی‌خواهند، آنها زاری ما را که دشمن را شاد کند نمی‌خواهند؛ آنها مبارزه و تداوم راه را خواستارند و پیمودن مسیر را تا پایان، برای ما به میراث گذارده‌اند.