Dile Kolay’ın bu bölümü kültür-sanat iletişimindeki dil kullanımına odaklanıyor.

Kültür ve sanat iletişiminde dille ilgili nasıl meselelerle karşılaşılıyor? Dil, kültür-sanata dair algıyı, erişim ve katılımı nasıl etkiliyor? Sanat terimlerini yerelleştirmede nasıl güçlükler yaşanıyor? Kültür-sanat metinleri yazılırken nasıl okuyucular hayal ediliyor? Bu alanda klişelerden kaçmak mümkün mü?

Bölümün konukları, akademisyen, editör ve Borusan Kültür-Sanat Kurum Kimliği ve Yayınlar Yöneticisi Dr. Evren Barın Egrik ve yazar Yekta Kopan.

(02:26) Kültür ve sanat iletişiminde kurulan “anlatı ormanı” nasıl özellikler taşıyor?

(05:00) Kültür sanatın dili oluşturulurken nasıl bir okur tahayyül ediliyor?

(05:27) Tanıtım metinlerinden eleştiri yazılarına içerik ve dil nasıl değişiyor?

(07:27) Hızlı tüketime yönelik ortak kodlar: sanatı klişelerle anlatmak

(08:38) Kültür-sanatta anlaşılırlık ve erişilebilirlik meselesi

(10:31) İmzalı ve imzasız sanat metinlerinde kurulan dildeki farklılıklar

(11:27) Kültür-sanat kurumlarının kendilerine özgü dil ve üslupları

(13:14) Farklı kitleler için farklı diller

(15:02) Hızın önem kazandığı bir çağda özgün bir sanat dili mümkün mü?

(20:02) Sanatta terminoloji ve çeviri meselesi: kültür-sanat iletişiminde kullanılan metinler nasıl daha davetkâr olabilir?

(21:32) Yabancı kavram kullanımı, izleyicinin algısını nasıl etkiliyor?

(22:50) Türkçe söyleme meselesi: “palyaço” mu “clown” mu?

(23:48) Yeni bir kültür-sanat dili nasıl kurulmalı?

(28:01) İzleyici geliştirmede dilin rolü ve İstanbul Bienali çocuk kitapları

(32:22) Çocuk kitaplarında dil, söylem ve post-dramatik anlatılar

(38:20) Didaktik olmadan kendini açıklayan metinler nasıl hazırlanabilir?

(39:55) Sanat basınının güncel durumu ve kültür-sanat alanında metin üretiminin ekonomik ve pratik arka planı

(45:49) Yeni eleştirmenlerin, yazarların yetişmesini desteklemek için neler yapılıyor?

(47:21) Dildeki klişeler kültürel belleği veya belleksizliği nasıl yaratıyor?