خطاب من به زنان دلیری‌ست که در قیام‌ها فعالانه حضور داشته‌اند. اوضاع کنونی جامعة ایران ظرفیت ادامة قیام‌ها را فراهم کرده‌است و پیام آن به شما زنان به‌پا خواسته این است که مسئولیت استمرار قیام را بر شانه‌های خود بگذارید. این مسئولیت از ۲بخش مهم تشکیل شده‌است. اول شکستن دیوار ترس و ناباوری؛ دوم، سازمان‌دادن قیام‌ها. نقش شما این است که امید و جرأت مردم را احیا کنید. توان مقابله با سرکوب را در جوانان شعله‌ور کنید.
قیام دی‌ماه نشان داد که لازمة پیشروی، سازمان‌یافتگی‌ست. پس برای سازمان دادن سایر خواهرانتان تلاش کنید. به زنان هم‌وطن در همة شهرها بیاموزید که کانون‌ها یعنی هزار اشرف را تشکیل بدهند. به آنها بیاموزید که شوراهای مقاومت را برپا کنند. به مادران بگویید اندوه ۳۹ ساله دیگر کافی‌ست؛ حالا زمان تشکیل شورای مقاومت مادران برای ادامة قیام است. به زنان سرپرست خانوار بگویید پنجره‌ای به‌سوی امیدهای واقعی وجود دارد که دستان شما می‌تواند آنرا باز کند. زنان بیکار یا اخراج شده با تشکیل شوراهای مقاومت می‌توانند به کار بزرگی دست بزنند. راه پایان دادن به حقوق پایمال شده تشکیل شوراهای مقاومت و کانون‌های شورشی برای ادامه قیام تا پیروزی است.
شورای مقاومت معلمان، بازنشستگان، شورای زنان کارمند، کارگر، دانشجو، دانش‌آموز، شورای مقاومت پزشکان، پرستاران، مادران اعدام شدگان و مادران زندانیان؛ آری بگذارید هزار چشمه بجوشد، بگذارید هزار گل بشکوفد، بگذارید کانون‌ها و شوراهای مقاومت در هر شهر و روستا تکثیر شود.