Προσπαθώντας να απαντήσω μέσα μου αυτά που με απασχολούσαν στο ζήτημα της επικοινωνίας, η σκέψη μου με οδήγησε στο “εκεί και τότε”, στην έναρξη κάθε ανθρώπινης ζωής, στο έμβρυο που αναπτύσσεται στη κοιλιά της μητέρας του. Οι γονείς του έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή μαζί του όταν αρχίζει σιγά σιγά να ακούγεται η καρδούλα του. Αργότερα, στριφογυρνώντας και κλωτσώντας, ανταποκρίνεται σχεδόν σε όλα τα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα, ήχους, φωτισμό, στα χάδια στην κοιλιά που φωλιάζει, σε κάποια σωματική ενόχληση της μητέρας του, ακόμα, και όταν οι γονείς του του μιλούν. Ναι, το έμβρυο έχει ξεκινήσει τις πρώτες προσπάθειες επικοινωνίας με τους γονείς του.


Επικοινωνώντας, από έμβρυα ακόμα, προσπαθούμε να αλληλεπιδράσουμε και να σχετιστούμε με τους γύρω μας. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνουμε την ύπαρξή μας, Ζω, είμαι κοντά σας, λέει με το δικό του τρόπο το έμβρυο. Η επικοινωνία είναι μια ζωογόνος δραστηριότητα, μια σημαντική διαδικασία, μέσω της οποίας μεταφέρουμε ή μας μεταφέρουν μια πληροφορία, ένα μήνυμα. Επικοινωνούμε, για να εκφραστούμε, για να εξυπηρετήσουμε κάποιο σκοπό, για να κατανοήσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις θέσεις και τις αντιλήψεις των άλλων. Ταυτόχρονα, προσπαθούμε μέσα από αυτή τη διαδικασία να επηρεάσουμε την συμπεριφορά των άλλων για να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες και σκοπούς.


Ένα νεογέννητο μωρό κλαίει έντονα και σφίγγει δυνατά τα μικρά του δαχτυλάκια στο χέρι μας. Κλαίει, γιατί μπορεί να πεινάει, να διψάει, να πονάει, να έχει λερωθεί, ή, γιατί έχει ανάγκη την αγκαλιά της μαμάς του. Συμβαίνει συχνά, εμείς οι ενήλικες, να μη μπορούμε να αντιληφθούμε το μήνυμα αυτής της επικοινωνίας γιατί δεν μας είναι κατανοητό. Όμως, υπάρχει ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει, η μάνα του. Είναι τα βλέμματά τους που επικοινωνούν, αυτή η επικοινωνία που δε λέει σχεδόν ποτέ ψέματα. Η βλεμματική επικοινωνία, που η μάνα ψάχνει στο παιδί της και οι ερωτευμένοι στο ταίρι τους. Είναι και οι κινήσεις του σώματος του βρέφους που μιλούν. Αυτές, που η μάνα έμαθε να “διαβάζει” από όταν ακόμα ήταν στην κοιλιά της. Η μάνα αφουγκράζεται και τη μιλιά του παιδιού της, τη χροιά της, τον τόνο της, το ηχόχρωμά της, την έντασή της.


Λέμε σ’ αγαπώ, μα για να το νιώσει το ταίρι μας, το λέμε με φλογισμένα και υγρά μάτια, με χάδια και αγκαλιές, με φωνή σταθερή, γλυκιά και αποφασιστική. Μάτια, αυτιά, βλέμμα και σώμα, συντονισμένα, για να φτάσει το μήνυμα ατόφιο και κατανοητό. Έχει μεγάλη σημασία, στη διαδικασία της προσωπικής επικοινωνίας, η πληροφορία που μεταδίδεται, να είναι κατανοητή, μόνο έτσι υπάρχει αλληλεπίδραση. Για να συμβεί αυτό χρησιμοποιούνται όλα τα φυσικά μέσα που έχουμε διαθέσιμα. Για να κατανοήσουμε την σημασία της ολοκληρωμένης προσωπικής επικοινωνίας θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε την επηρεάζουν κατά 7%, η θέση και τη στάση του σώματος κατά 55%, και ο τρόπος που θα πούμε κάτι (χροιά, τόνος και ύφος της φωνής μας), κατά 38%.


Ένας γονιός, συνήθως μεταβιβάζει μια πληροφορία προς το έφηβο παιδί του, αφού πρώτα την έχει επεξεργαστεί μέσα από τις δικές του γνώσεις, εμπειρίες, αντιλήψεις, αρχές, συναισθήματα, και την δυναμική του ρόλου του. Από την άλλη, συνήθως ο έφηβος, επεξεργάζεται την πληροφορία μέσα από την φυσιολογική του τάση, για εξερεύνηση και ανεξαρτησία, τα δικά του συναισθήματα και την δυναμική του δικού του ρόλου. Η επικοινωνία, όσο διαρκεί, είναι αμφίδρομα κυκλική και μεταβαλλόμενη. Μεταβάλλεται, ανάλογα το ερέθισμα που προκαλεί η πληροφορία που στέλνει ο πομπός, την εσωτερική επεξεργασία του ερεθίσματος από τον δέκτη και την αντίδραση που εκδηλώνει σε αυτή. Στη συνέχεια, ο δέκτης γίνεται πομπός μεταδίδοντας τη δική του πληροφορία, και ούτω καθεξής.


Αρκετοί, γονείς και έφηβοι δυσκολεύονται στην επικοινωνία, πολλές φορές αυτό συμβαίνει, λόγω της διαφορετικής επεξεργασίας των πληροφοριών που ανταλλάσσονται μεταξύ τους. Στο ερώτημα, πως μπορεί να είναι κατανοητή μια πληροφορία που εναλλάσσεται, μεταξύ πομπού και δέκτη διαφορετικών αντιλήψεων και ρόλων, η δική μου απάντηση είναι, τα κοινά ερεθίσματα που προκαλεί. Αυτά, έχουν να κάνουν κυρίως, με τα συναισθήματα και τις ανάγκες που μοιράζονται μεταξύ τους, π.χ, ο γονιός με το έφηβο παιδί του, μοιράζονται, την αγάπη, την φροντίδα και την ασφάλεια.


Από τη στιγμή που η επικοινωνία είναι μια δραστηριότητα, μπορούμε όλοι να καλλιεργήσουμε και να αναπτύξουμε την δεξιότητα, να την χρησιμοποιούμε σωστά και αποτελεσματικά. Ιδανικά, ξεκινάμε να αναπτύσσουμε αυτή την δεξιότητα από την παιδική μας ηλικία. Τα παιδιά, και όχι μόνο, θυμούνται περισσότερο τα συναισθήματα που ένιωσαν, παρά τις λέξεις ή τα κείμενα που ανταλλάχθηκαν μέσα από την επικοινωνία με τους γονείς τους. Ανάλογα το πως νιώθουν από τον τρόπο που επικοινωνούν οι γονείς με τα παιδιά τους και τους γύρω τους (εξουσιαστικά, φροντιστικά, με αδιαφορία ή ενδιαφέρον, κ.λπ.), τον αντίστοιχο τρόπο επικοινωνίας θα αφομοιώσει και το παιδί, πολύ πιθανόν, για όλη του τη ζωή.


Γιάννης Γιαννόπουλος - Life & Business Coach - Ειδικός διαχείρισης σχέσεων, χωρισμού και διαζυγίου.

Life Wings - Σοφία Μίαρη & Γιάννης Γιαννόπουλος

email: sjlifewings@gmail.com


#life_wings #αναλύοντας_τη_σκηνή #αξίες #αρχές #χαρακτήρας #σχέσεις #life_wings_blog #επικοινωνία