Edward Fairburn do swoich portretów używa tradycyjnych materiałów, takich jak tusz, farba i ołówek. Jego technika pracy jest też osobliwa, bo artysta zaczyna od baczniej obserwacji układu kartograficznego mapy, próbuje znaleźć w gąszczu ulic, parków, rzek jakieś kształty, które sugerują mu przyszłą kompozycję. Dopiero potem, po drobiazgowych studiach kartograficznych wprowadza stopniowe zmiany w konturach, drogach i innych wzorach znalezionych na mapie. Zmiany te pozwalają mu wydobyć ludzką formę, która będzie współistnieniem postaci i krajobrazu. Najczęściej tą formą jest portret, wykonany drobiazgowo i z ogromnym wyczuciem piękna. Jednocześnie artysta stara się zachować funkcjonalność każdej mapy, scalając ją z twarzą.