Komunikacja nas otacza. Jest wszędzie. Bez przerwy w niej uczestniczmy i jest też w nas. To, że komunikujemy się z innymi ludźmi jest oczywistością. Ale uczestniczymy też w komunikowaniu, gdy chodzi o zwierzęta, o przedmioty i oczywiście o gry wideo! To, że sięgamy po jakiś przedmiot albo napój lub potrawę, jest efektem tego, że analizujemy, na co mamy ochotę i czy to pasuje do jakichś innych okoliczności. Czasami pijemy zimową herbatę, a czasami zimną wodę z cytryną i miętą. To, że sięgamy po określony tytuł gry i jej gatunek jest efektem podobnych procesów. Ale potem, już w grze też się komunikujemy. I znów oczywiste jest to, że z postacią, że z innymi graczami. Ale ta komunikacja sięga znacznie głębiej. Dotyczy dźwięków, kolorów, kształtów, zadań, misji i wielu innych elementów, które trafiają do graczy z głośników i z ekranów, gdy gracze grają w grę. To, co i jak komunikujemy, czego słuchamy, co oglądamy, w co gramy i jak reagujemy na informacje zależy od wielu okoliczności. To parametry sytuacji komunikacyjnej. W świecie gier nazywa się je fizyką albo mechaniką gry. Jak gry wideo komunikują się z nami? Jak sprawiają, że robimy to, czego „chcą”? Czy mogą nam pomóc uratować nam nasz prawdziwy świat? „Fizyka gier wideo”, czyli siódmy odcinek podcastu „Met@phor_Games” jest już online i zawiera odpowiedzi na te pytania! Do skomunikowania! Miłosz Babecki