بحران گرسنگی و فقر گسترده در افغانستان، بیش از هر گروه دیگری، به کودکان آسیب می‌زند. در شش ماه گذشته، با از دست رفتن میلیون‌ها فرصت شغلی، میلیون‌ها نفر که زندگی متوسطی داشتند به جمع گرسنگان و نیازمندان زیر خط فقر پیوستند.
با مسلط شدن طالبان بر افغانستان، شیرازه و نظمی که در اقتصاد جامعه افغانستان تازه‌ شکل گرفته بود از هم پاشید و میزان فقر و گرسنگی، از دورافتاده‌ترین روستاها تا مرکزی‌ترین نقطه پایتخت، یکسان شد.
این وضعیت سبب شد تا شماری از خانواده‌هایی که توانایی سیر کردن شکم کودکانشان را ندارند، به فکر فروش یک یا تعدادی از کودکانشان بیفتند. توجیه پدر و مادرانی که دست به فروش فرزندانشان می‌زنند این است که یکی را می‌فروشند تا با پولش شکم بقیه را سیر کنند. در این میان، کودکانی که برای فروش انتخاب می‌شوند دختران‌اند نه پسران. فروش کودکان دختر بیشتر در مناطق جنوب و شمال‌غرب افغانستان مانند استان‌های بادغیس، غور و هرات رواج دارد، اما سنتی دیرینه در سراسر افغانستان است.
شماری از فعالان فرهنگی و مدافعان حقوق بشر که با ریشه‌های سنتی مردم افغانستان آشنایی دارند، بر این باورند که فروش دختران خردسال بیش از آن که ریشه در فقر و بحران اقتصادی داشته باشد، در زن‌ستیزی و مردسالاری حاکم بر جامعه افغانستان نهفته است.
آمار دقیقی از شمار دختران خردسالی که در شش ماه گذشته، در پی گسترش بحران گرسنگی و فقر در افغانستان، به فروش رسیده‌اند، وجود ندارد اما سازمان‌های بین‌المللی از جمله صندوق کودکان سازمان ملل متحد در گزارش‌های متعدد، هشدار داده‌اند که کودکان بیش از هر گروه دیگری در معرض خطرند و گسترش فقر به افزایش فروش دختران خردسال منجر شده است.