روز ۹شهریور سایت حوزهٔ آخوندی از حملهٔ دو جوان به‌دو آخوند حکومتی خبر داد که با مشت و لگد و لوله آخوندها را گوشمالی داده و راهی بیمارستان کرده‌اند. آخوند بوستانی، یکی از این دو آخوند کتک خورده، دربارهٔ حملهٔ این دو جوان به‌سایت حوزهٔ آخوندی گفت: آخوند «حیدری امام جماعت مسجد کوچه رهبر را دیدم که ناگهان دو جوان با لوله آهنی به وی حمله‌ور شده، به سر و صورتش کوبیدند و مورد ضرب و شتم قرار دادند که بیهوش شد... دست بردار هم نبودند و وقتی چشمشان به من افتاد که عمامه دارم، به ماشین من هم حمله‌ور شدند و تمام شیشه‌های ماشین را خورد کردند».



خبر حملهٔ دو جوان به آخوندهای حکومتی در قم، به‌سرعت در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و موجی از استقبال مردم از اقدام جوانان را در پی داشت. مردم ضمن تأکید بر این‌که این اقدام ناشی از نفرت عظیم اجتماعی از حاکمیت ننگین و غارتگر آخوندی است، تأکید می‌کردند که به‌علت خشم متکاثف اجتماعی، باید منتظر افزایش این حملات به‌آخوندهای حکومتی باشیم.

انتشار گستردهٔ این خبر و استقبال مردم از اقدام جوانان باعث سراسیمگی رژیم شد و ارگانهای رژیم را به‌جان هم انداخت. خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) برای سرپوش گذاشتن بر اصل موضوع، یعنی نفرت عظیم توده‌یی از تمامیت حکومت آخوندی، تلاش کرد با یک داستان‌سازی وانمود کند موضوع «دعوای شخصی یکی از ضاربان» با یکی از آخوندها بوده است. خبرگزاری سپاه آنگاه به «نهادهای مسئول در قم اعم از انتظامی و اجرایی» حمله کرد که چرا «تاکنون از ارائهٔ هر گونه توضیح در این خصوص خودداری کرده‌اند!» (فارس-۹شهریور۱۴۰۱).



ساعاتی بعد پاسدار ترابی، معاون نیروی سرکوبگر انتظامی استان قم به‌صحنه آمد تا به‌فرموده، همین داستان را تکرار کند. این سرهنگ پاسدار گفت: «علت نزاع اخیر بین دو ضارب و دو روحانی (آخوند) در قم به‌دلیل اختلافات شخصی بوده!» (۹شهریور).

اما یک روز بعد، آخوند بوستانی، یکی از دو آخوند کتک خورده زیراب این طرح و برنامه را زد و گفت: «سرهنگ نیروی انتظامی دروغ می‌گوید» و «کدام غرض شخصی با ما داشتند؟ آنها اصلاً ما را نمی‌شناختند، اگر غرض شخصی بود می‌آمدند دم خانه ما را کتک می‌زدند!»؛ سپس اصل حرف را زد و با اذعان به‌نفرت عظیم اجتماعی از آخوندهای حکومتی گفت: «ضاربان فقط فریاد می‌زدند ما باید شما آخوندها را بکشیم تا امام زمان ظهور کند!» (۱۰شهریور۱۴۰۱).



این نمونه در ادامهٔ زنجیرهٔ حملات جوانان به مزدوران بسیجی و انتظامی رژیم در شهرهای مختلف که در بسیاری موارد به‌هلاکت آنها می‌انجامد، هم‌چنین حمله به‌آخوندهای حکومتی که با‌عنوان دجالگرانهٔ امر به‌معروف برای مردم ایجاد مزاحمت می‌کنند، نمودی از پتانسیل انفجاری در جامعهٔ ایران است.

پیامد ۴دهه جنایت، غارت‌های نجومی، فسادهای میلیاردی و به‌خاک سیاه نشاندن مردم، آن هم با دجالگری و به‌اسم اسلام، انباشته شدن خشمی عمومی علیه نظام جنایتکار و ضدمردمی آخوندهاست که نمودهای آن را می‌توان در همه‌جای صحنهٔ سیاسی و اجتماعی ایران دید؛ خشمی که در اعتراضات و خیزشهای مردم به ستوه آمده و در شعارهایی چون «اسلام رو پله کردند، مردم رو ذله کردند»، «آخوندها حیا کنید، مملکتو رها کنید» و «خامنه‌ای حیا کن، مملکتو رها کن» در قیامهای مردمی طنین‌افکن می‌شود.