Alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle ya da başka bir sebeple, emniyetli bir şekilde araç kullanamayacak kişinin, bu halde araç kullanması suçu ancak kasıtla işlenebilecek bir suçtur.

Alkol ve uyuşturucu maddenin sırf kullanılmış olması bu suçun oluşması için yeterli değildir.

Alkollü bir şekilde trafikte seyreden bir sürücünün, alkol konsantrasyonu, hangi seviyede olursa olsun, bireysel farklılıklar gösterir.

Durumun tehlike arz edecek düzeyde olup olmadığı yani uyuşturucu veya alkol etkisi altındayken, güvenli sürüş yeteneğini kaybedip etmediği ancak bireyin, o andaki sürüş ehliyetini belirleyebilecek dikkat, algı, denge, refleks, psikomotor ve nöromotor koordinasyon gibi nörolojik, nistagmus, akomadasyon, görme gibi oftalmolojik ve genel durumunun tespitine yönelik detaylı dahili muayenesine yönelik tıbbi verilerin değerlendirilmesi ile mümkün olabilir.

Böyle bir tespit yapılmamış olsa bile bireysel farklılıkları da elimine edebilecek şekilde 100 promilden yüksek olarak saptanan alkol düzeyinin, güvenli sürüş yeteneğini kaybettireceğinin, bilimsel olarak kabulü zaten gerekir.

İki alkollü sürücünün çarpışmasında, kendi şeridinde seyreden alkollü sürücüye atfedilecek bir kusur bulunmazsa meydana gelen olayda temyiz dışı olan diğer alkollü sürücünün ise kusuru tamsa kusursuz olan sarhoş sürücü, 100 promilin altında alkollü çıkarsa, ayrıca bu kusursuz alkollü sürücünün güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine dair başkaca bir delil veya tespit bulunmadığı takdirde, kasıt ve kusursuz alkollü sürücü beraat eder. Ceza almaz.

Kaynak: www.kararara.com http://bit.ly/2bY0YH7