Kendinizi bir çöl karıncası olarak düşünün. Tunus’un beyaz çöllerinde yuvanızdan yiyecek aramak üzere çıkıyorsunuz. Nereye gideceğinizi bilmiyorsunuz. Yuvanızın etrafında daireler çizerek yiyecek bulana kadar ilerliyorsunuz. O günkü nasibinizi buldunuz diyelim. Peki, yuvanıza nasıl geri döneceksiniz?

Bilim insanları gözlemlerinde karıncaların yiyeceklerini bulduktan sonra, yürüdükleri yolu takip etmeden, yuvalarına doğrudan döndüklerini gördü. Bulunduğu yerden yuvasına en yakın yolu bir karınca nasıl bulabilir? Kızıl karıncaların ve orman karıncalarının yollarını bulmak için etrafa kimyevi işaretler bıraktığı bilinmektedir. Bu canlılar, İlahi bir sevkle, bazı izler bırakarak nereden geçtiklerini hatırlayıp yuvalarına dönüş yolunu bulmaktadır. Çölde ise bu tarz işaretlemeler neredeyse imkânsızdır. Çöl kumlarının yapısı ve çöl şartları, bu tür işaretleri taşıyacak kimyevi maddeleri barındırmaya uygun değildir. Bu çeşit işaretler çöle bırakılsaydı, karıncalar için bu durum, Hansel ve Gretel masalındaki çocukların ekmek kırıntılarını daha sonra bulamaması gibi olurdu. Demek ki burada hayatını sürdüren çöl karıncaları başka bir mekanizma ile donatılmıştı.