خامنه‌ای روز اول فروردین ظاهر شد با واژهٔ «بن‌بست» مختصات نظام را در سال جدید ‌ترسیم کرد. ولی‌فقیه ارتجاع دربارهٔ وضعیت نظام گفت: «بعضی‌ها شروع می‌کنند منفی‌بافی و آیهٔ یأس خواندن... می‌خواهند مسیر ما را بن‌بست نشان دهند».

البته نیازی به مراجعه به «منفی‌بافی» دیگران نبود تا وضعیت تنگنا و بن‌بست نظام را فهم کرد، چرا که صحبت‌های خود خامنه‌ای گویاتر از هر حرفی گویای وضعیت داغان رژیم آخوندی در ابتدای سال۱۴۰۰ بود. خامنه‌ای که روزگاری برای به‌خدمت گرفتن امداد غیبی مماشات به مانورهای شیادانهٔ «اصلاحات» و «اعتدال» میدان می‌داد، این بار ناامید از مماشات در تنگنای خفگی و بحران و ریزش درونی، در آستانهٔ نمایش از پیش ورشکسته و رسوای انتخابات ریاست‌جمهوری بر طبل انقباض کوبید.



در مورد برجام و خواب و خیالی که خامنه‌ای و روحانی پس از تغییر دولت در آمریکا دیده بودند و با ذوق‌زدگی پنبه‌دانه‌های بازگشت به دوران استمالت و تعادل ۲۰۱۵ را گهی لف‌لف و گه دانه‌دانه می‌خوردند و روحانی پیاپی از «ترامپ دیوانه» و «آقای بایدن» حرف می‌زد، خامنه‌ای خسته و نالان گفت: «اگر چنان‌چه این دولت جدید آمریکا بخواهند فشار حداکثری را ادامه دهد اینها هم شکست می‌خورند! اینها هم گم و گور می‌شوند، می‌روند. امروز هم معلوم نیست سرنوشت این رئیس‌جمهور (بایدن) چه جوری خواهد شد!».

خلیفهٔ مأیوس ارتجاع آنگاه آب پاکی روی دستان روحانی و باندش ریخت و موضوع مذاکره با آمریکا بر سر برجام را تعیین‌تکلیف کرد: «سیاست کشور در باب تعامل با طرفهای برجامی و خود برجام صریحاً اعلام شده از این سیاست هیچ تخطی نباید کرد... این سیاستی است که اعلام شده مورد اتفاق هم بوده... آمریکایی‌ها باید تحریم‌ها را لغو کنند، تمام تحریم‌ها را باید لغو کنند. بعد ما راستی‌آزمایی خواهیم کرد. اگر چنان‌چه به‌معنای واقعی کلمه لغو شده بود آن‌وقت ما به‌تعهدات برجامی‌مان برمی‌گردیم».



البته این هارت و پورت‌های خامنه‌ای تنها مصرف داخلی دارد تا سر بسیجی‌ها و نیروهای وارفتهٔ نظام را گرم کند؛ چرا که رژیم با این وضعیت درهم شکسته‌اش، در تعادل‌قوای جهانی نه‌تنها محلی از اعراب ندارد بلکه حتی روزنامه‌های خود رژیم هم می‌نویسند «درخواست‌های خفت‌بار... از دولت بایدن، دیگر کار از امید و آرزو گذشته و به مرحله التماس رسیده است» (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز-۲۷ اسفند۹۹).

خامنه‌ای اعتراف کرد که بازگشت به برجام ۲۰۱۵ در دورانی که سیاست حاکم مماشات با رژیم بود، سرابی بیش نیست و اگر هم مذاکرات جدیدی برای برجام باشد، شرطش خوراندن جام‌های مرگبار زهر جدید، بر حلقوم نظام است؛ او گفت: «حالا بعضی از آمریکایی‌ها روی همان قرارداد برجام هم حرف دارند، شنیدم می‌گویند امروز از سال۹۴ و ۹۵ که برجام امضا شد شرایط فرق کرده پس باید برجام هم تغییر پیدا کند».



آنگاه برای این‌که دهان باند رقیب را ببندد که می‌گویند فرصت مذاکره دارد از دست می‌رود، اعتراف کرد حتی همان برجام ۲۰۱۵ هم که برایش التماس می‌کنند، چه وضعی داشته و گفت: «بعضیها می‌گویند فرصت سوزی نباید کرد. ما معتقدیم عجله هم نباید کرد... کما این‌که در قضیهٔ برجام ما عجله کردیم ما نباید عجله می‌کردیم. آن کارهای آنها همه‌اش روی کاغذ بود کارهای ما روی زمین بود».



تنگنا و بن‌بست
این اعتراف‌های دردناک خامنه‌ای در شرایطی است که «تحریم‌ها در حال ضربه زدن به نظام است، (پس) باید به پای میز مذاکره رفت و گفتگو کرد» و «تا زمانی که» وضع نظام در تعادل‌قوا «این گونه است نمی‌توان راه آسانی» برای برون‌رفت از این تنگنا «متصور بود» (محبعلی، دیپلمات سابق رژیم-روزنامهٔ آرمان-۲۴ اسفند۹۹)؛ و رژیم برای خلاصی از این تنگنا به‌شدت نیاز به گرفتن امتیازی از طرف مقابل است و از این رو پیاپی می‌گویند «بهترین راه مذاکره با احترام و پرهیز از تهدید و فشار است» (آخوند روحانی-۱۷ اسفند۹۹)؛ اما پس از قیامهای آتشین مردم ایران، به‌ویژه قیام دی۹۶ و آبان و دی۹۸ آن‌چنان تزلزل رژیم و سرنگونی در چشم‌انداز آن در برابر جهانیان عیان شد، که زمینهٔ مماشات را هم سوزاند.



اکنون خامنه‌ای در بن‌بست و تنگنا مجبور شده از کیسه مردم ایران برای حفظ هژمونی خود و ادامهٔ حاکمیت ننگین آخوندی، بر طبل انقباض و رویارویی بیشتر با جامعه جهانی بکوبد و البته پیامد‌های خطرناک آن را به جان بخرد. اما به‌گفتهٔ رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت ایران: «بعد از گذشت ۳ماه از شروع کار رئیس‌جمهور جدید آمریکا روشن شد که بازگشت به تعادل و وضعیت پیشین غیرممکن است و دیگر آب خوش از گلوی رژیم پایین نخواهد رفت... موشک‌اندازی در عراق و عربستان هم دردی دوا نمی‌کند و اوضاع از هر طرف که بچرخد، آنچه در کمین آخوندهاست، قیام است و سرنگونی است» (سخنرانی نوروزی ۱۴۰۰).