موضوع گفتگو با صدیقه خدایی صفت ازمسئولین سازمان مجاهدین خلق ایران، جنبشی است که در سالهای اخیر کمتر از آن صبحت شده‌است. جنبشی تحت عنوان «جنبش مادران» که توسط مادران و خانواده‌ی شهدا و زندانیان سیاسی در دهه‌ی ۵۰ شکل گرفت و تأثیر زیادی در پیشرفت مبارزات ضدسلطنتی و انعکاس صدای سازمان مجاهدین خلق ایران که بیشتر اعضایشان در زندانهای محمد رضا شاه بودند داشت. صدیقه‌ی خدایی صفت تجارب و خاطرات خودش را در رابطه با جنبش مادران در این گفتگو بازگو می‌کند.
برادران او مهدی و علی خدایی صفت از مجاهدین اسیر در زندانهای حکومت پهلوی بودند. او بطور اتفاقی بنیانگذار سازمان مجاهدین خلق ایران، محمد حنیف نژاد را که برای نشست‌های مخفی با برادر بزرگتر صدیقه خدایی صفت به خانه‌شان رفت و آمد داشت می‌بیند و تاثیرش را می‌گوید. اینکه چطور از صحبت‌های برادر بزرگترش به سیاست علاقه‌مند می‌شود.
صدیقه خدایی صفت تعریف می‌کند که چطور با دستگیری برادر بزرگترش مهدی خدایی صفت، یک شوک به خانواده‌شان وارد شد. او در مراجعه به زندان با خیلی از خانواده‌هایی که وضعیت مشابه‌ی داشتند آشنا شد. این خانواده‌ها همگی بستگانشان در جریان ضربه‌ی ۱۳۵۰ که ساواک به مجاهدین وارد کرد، دستگیر شده بودند. ضربه‌ای که در آن تمامیت مرکزیت سازمان مجاهدین خلق ایران شامل بنیانگذاران و همچنین ۹۰ درصد کلیه کادرهای سازمان دستگیر شده‌بودند. همین موضوع مبنای شکل‌گیری «جنبش مادران» شد.
به گفته‌ی صدیقه خدایی صفت، ملاقاتهای اول بیشتر احساسی و عاطفی بود ولی بسرعت تبدیل به ملاقاتهایی حاوی رهنمودها و هماهنگی‌ها برای ادامه مبارزه علیه دیکتاتوری پهلوی شد.
خاطرات او از فعالیت‌هایشان در آن دوران از جمله خارج کردن مخفیانه‌ی دفاعیات مجاهدین محکوم به اعدام ناگفته‌هایی‌ست از تاریخچه‌ی مبارزات مردم ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران. همچنین خاطراتی از ۳۰ دی روز آزادی آخرین دسته از زندانیان سیاسی از زندان‌های دیکتاتوری شاه توسط صدیقه خدایی صفت بازگو می‌شود.
در پایان نقش مؤثری که مادران و خانواده‌های شهدا و زندانیان سیاسی در زمان حال و در زمان دیکتاتوری مذهبی ولایت فقیه می‌توانند داشته باشند مورد بحث قرار می‌گیرد