۱۰سال پیش، در ابتدای سال ۶۴ یادتان هست؟
گفتم بگذارید ۱۰سال از انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین بگذرد، تا قابل‌فهم بشود.
آن‌روز ارتجاع و استعمار و ریزه‌خواران آنها می‌گفتند، ببین چه کارها می‌کنند. در آن روزگار، که بنیانگذاران ما این راه را آغاز کردند، بذر نخستین کاشته شد.
اصل موضوع هم کاشتن بذر است.
امروز شما می‌گویید یکصدهزار شهید دارید....
در بالای همهٌ اینها، البته انقلاب و مریم رجوی است.
اکنون شما بعد از سه دهه، یعنی ۳۰سال، در چارچوب یک آلترناتیو دموکراتیک، و مردم‌سالار قرار گرفته‌اید… .... می‌باید نسل حنیف آزمایشهای زیادی را بگذراند.
در این مسیر خطیر و پرخطر، در هر نقطه‌اش اگر ناتوان می‌شدید، اگر اعلام عجز می‌کردید.
و اگر قیمت را نمی‌دادید، طبعاً که کار تمام بود.
ولی حالا بعد از سه‌دهه به‌نظر می‌رسد، که به‌خاطر همان نفس و قدم صدق اولیه، مجاهدین را پشتوانه‌یی که به امام حسین و مولا امیرالمؤمنین حیدر راه می‌برد، بیمه کرده است.
خدا کند که شایستگی آن را داشته باشیم و هر روز کسب کنیم و آن را از دست ندهیم.‌ بله پیام ۴خرداد، پیام ماندگاری و فزایندگی و در حقیقت پیام رستگاری است.
جالب این است که این راه را آن‌چنان که هر کدامتان به‌چشم دیده یا شنیده و چشیده‌اید، ساعت به‌ساعت، و سانتیمتر به‌سانتیمتر با پرداخت بها آمده‌ایم، نه با مفتخوری. بله، در این سه‌دهه به‌وضوح می‌توان خواند که: «انّا اعطیناک‌الکوثر» یعنی که ماندگاری و فزایندگی!