شهید بنیانگذار ‌اصغر بدیع‌زادگان در سال۱۳۱۹ در اصفهان در یک خانوادهٌ متوسط متولد شد.
خردسال بود که خانواده‌اش به‌تهران آمدند.
او دورهٌ دبیرستان را در تهران گذراند. و سپس در رشتهٌ مهندسی شیمی از دانشکدهٌ فنی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد.
او با مسائل سیاسی، در دوران تجدید فعالیتهای جبههٌ ملی و نهضت آزادی در سالهای ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۲ آشنا شد.
اصغر به‌این نتیجه رسیده بود، که علت شکست مبارزات گذشته در این بود که رهبری و سازمان هدایت‌کنندهٌ حرفه‌یی نداشته‌اند.
او فهمیده بود که اگر مبارزه، به‌عنوان یک حرفه و کار علمی در نظر گرفته نشود، محال است پیشرفتی حاصل شود. وی معتقد بود که بدون پا‌گذاشتن روی شغل، پول، تحصیلات و زندگی نمی‌توان مبارزه کرد.
در همین دوران بود که با‌محمد حنیف‌نژاد، سعید محسن و چند‌تن دیگر از دوستانش نزدیکتر شد. و هستهٌ اولیه سازمان مجاهدین خلق را تشکیل دادند.
او در سال‌۱۳۴۹ به‌عنوان مسئول گروهی از مجاهدین خلق که برای آموزشهای نظامی در پایگاههای الفتح به‌فلسطین اعزام شدند. در سال۵۰ مرحلهٌ عمل در سازمان مجاهدین خلق فرا‌رسیده بود. و اصغر با استفاده از تخصص و تجربه‌اش کمک شایانی به‌سازمان کرد. ‌
اصغر بدیع‌زادگان در شهریور سال۱۳۵۰ توسط ساواک شاه در خانهٌ یکی از بستگانش دستگیر شد.
بلافاصله به‌زیر شکنجه رفت.
ساواک، که پس از طرح ربودن شهرام پهلوی به‌شدت آشفته شده بود، هرچه در توان داشت روی شکنجهٌ بدیع‌زادگان گذاشت تا بتواند سرنخی به‌دست آورد. یکی از برادران مجاهد در این‌باره می‌گوید: «وقتی ساواک بدیع‌زادگان را دستگیر کرد، موقعیت او را در سازمان مجاهدین می‌دانست و به‌طور خاص از اقدامات عملی او باخبر بود.
مشخصاً هم حنیف‌نژاد را از او می‌خواستند و او به‌صراحت یک‌جواب را تکرار کرد: "نمی‌گویم".
متجاوز از یک ماه او را به‌شدت شکنجه کردند.
نخست او را روی اجاق نشاندند و سپس به‌پشت خواباندند.
یک‌بار برای ۴ساعت مداوم او را سوزاندند به‌طوری که سوختگی از پوست و گوشت گذشت و به‌نخاع رسید.
او که تقریباً نیمه فلج شده بود دیگر نمی‌توانست راه برود.
دو‌نفر زیر بغلش را می‌گرفتند و او را کشان‌کشان به‌اتاق شکنجه می‌بردند.
با‌این حال او تنها به‌انقلاب و رهایی خلق و یارانش می‌اندیشید.