Mevlana Hâlid Bağdadî Hazretleri, 1779’da Süleymaniye’de doğdu 1827’de Şam’da vefat etti. Nakşibendi Hâlidiye yolunun öncüsü meşhur İslam âlimi, mutasavvıf ve şair… 1804 yılında Medine’de dört yıl kalmış sonra da 1810 yılında Hindistan’ın Cihâbad (Delhi) şehrinde Şeyh Abdullah Dehlevî’nin yanına giderek Nakşıbendî tarikatının terbiyesini almıştır. Burada irşad icâzeti alarak beş ayrı tarikata halife olmuştur. Nakşıbendî, Kâdirî, Suhreverdî, Kübrevî, Çeştî. Süleymaniye’ye geri döndükten iki yıl sonra Bağdat’a yerleşti. Burada talebelerine tefsir, hadis, tasavvuf ve fıkıh gibi konularda dersler verdi. On yıl sonra müridleri ve halifeleriyle birlikte Şam’a yerleşti.

Mevlana Hâlid Bağdadî, Müslümanların birliğini Osmanlı Devletinin sağlayacağı düşüncesindeydi. En büyük özelliği medreselerinde eğitim dili olarak Osmanlı Türkçesi, Arapça ve Farsçanın yanında Kürtçeyi kullanmış olmasıdır. İki temel özelliği; şeriata bağlılık ve genelde diğer tarikatlarda yaygın olan cehrî yani sesli zikir yerine, hafî, yani sessiz zikri tercih etmesidir. Halifeleri aracılığıyla gerek Kuzey Irak bölgesinde, gerekse Şam, Kudüs, Bağdat ve Güneydoğu Anadolu’da binlerce müridi oldu. Sonradan “Mevlana” mahlasını aldı. 1827 yılında Şam’da veba hastalığından vefat etmiştir. Türbesi Şam’da Sâlihiye’de olup ziyarete açıktır.