روزی خامنه‌ای دخالت‌های ویرانگر رژیمش در کشورهای منطقه را «عمق استراتژیک نظام» نامید و تأکید کرد که اگر نیروهای نظام در این کشورها دست از دخالت و کشتار بردارند، «دشمن می‌آمد داخل کشور» و «ما باید اینجا در کرمانشاه و همدان و بقیهٔ استانها جلو آن را می‌گرفتیم» (۵بهمن۹۴).

بر همین اساس خامنه‌ای با اختصاص صدها میلیارد دلار از سرمایه‌های مردم محروم ایران برای کشتار در منطقه و پرداخت پول به آدمکشان نیابتی‌اش، مانند حزب‌الشیطان، حوثی‌ها‌، حشدالشعبی و... تمام تلاش خود را کرد تا حضورش در این کشورها را استمرار دهد. حتی اعتراف کردند که برای حفظ بشار اسد «۲۰ تا ۳۰میلیارد دلار در سوریه پول دادیم» (فلاحت پیشه-۱۷ اسفند۹۸)؛ و در یک نمونهٔ دیگر هم شخص قاسم سلیمانی «در فرودگاه ۲۲میلیون دلار در چمدان به (حماس) تحویل داد» (محمود الزهار، عضو ارشد حماس-دی۹۹).



پس از اشغال عراق توسط آمریکا هم، رژیم با گسیل پول و آدمکش و برپا کردن حمام خون، فاسدترین و جانی‌ترین عناصر و باندهای وابسته به‌خود، از جمله نوری مالکی را سر کار آورد تا همان عمق استراتژیک را حفظ کند.

اما اکنون وضعیت رژیم بحرانی است و بی‌راه‌حلی در برابر ابر بحرانها، پیوسته رژیم را در تعادل‌قوا پایین آورده است. بحران بین‌المللی و تحریم‌های خردکننده و شرایط قفل‌شدگی در وضعیت برجام؛ فروپاشی اقتصادی، تورم و رکود بی‌سابقه؛ تضادها و تشتت بی‌سابقهٔ درونی تا جایی که حتی عده‌یی درون نظام می‌خواهند «امام زدایی» کنند (روزنامهٔ حکومتی مستقل-۲۰بهمن۱۴۰۰)؛ و مهمترین بحران، شرایط انقلابی جامعه که اعتراضات پیوسته و سراسری، خیزش‌ها و قیامهای رو به‌افزایش از نمودهای آن است.



این وضعیت بحرانی و نزول در تعادل قوا، باعث شده عمق استراتژیک رژیم هم دچار شکاف‌های عمیق شود. در انتخابات عراق به‌رغم تمامی تلاش‌ها و تهدیدها، نیروهای وابسته به‌رژیم شکست سختی خوردند. حتی دیدار روز ۱۹بهمن قاآنی با مقتدی صدر که گفته می‌شود به این خاطر بود که صدر بپذیرد مالکی و نیروهای وابسته به رژیم را وارد دولت کند، راه به‌جایی نبرد و در توئیتی که بعد از آن ملاقات، مقتدی صدر نوشت همین واقعیت را تأیید کرد (۱۹بهمن).



در غزه نیز مردم و جوانان طی تظاهرات بزرگی عکسهای خامنه‌ای و قاسم سلیمانی را آتش زدند و شعارهایی در نفی رژیم آخوندی سر دادند.

در لبنان هم شب ۱۹بهمن حسن نصرالله در مصاحبه‌یی تلویزیونی گفت: «اگر اسراییل به رژیم ایران حمله کند، ایران خودش پاسخ خواهد داد!». این در حالیست که حسن نصرالله و خود رژیم بارها گفته بودند در صورت حملهٔ اسرائیل، حزب‌الله از مرزهای لبنان هزاران موشک به‌سمت اسراییل شلیک خواهد کرد. اما روشن است کفگیر خامنه‌ای به‌ته دیگ خورده و مانند گذشته نمی‌تواند جیب حزب‌الشیطان را پر پول کند؛ از طرفی دیگر نفرت عظیم اجتماعی در لبنان از دخالت‌های رژیم، باعث تشتت در حزب‌الشیطان هم شده است. وضعیت درهم شکستهٔ رژیم هم مزید بر علت شده و مزدوران در حال خالی کردن پشت رژیم هستند.



در یمن هم تعادل نظامی علیه حوثی‌ها در حال چرخش است و رژیم که تاکنون تمامی تلاش‌های صلح و میانجیگری را به‌شکست کشانده بود، اینک از موضع ذلت درخواست آتش‌بس می‌کند.

بدین ترتیب نمودها نشان می‌دهد «عمق استراتژیک نظام» در حال فروپاشی است؛ وضعیتی که به گفتهٔ خامنه‌ای رژیمش را مجبور می‌کند در داخل ایران و در برابر مردم و ارتش آزادی خط ببندد.