رويارويي زنان ايران با رژيم بنيادگرا
زنان ايران از دوران انقلاب مشروطه در سال ١٢٨٥ ، كه حاصل آن مشروط كردن سلطنت
خودكامه به پارلمان بود، به شكل چشمگيري در تحولات سياسي و اجتماعي حضور
داشتند و حتي در مبارزات مسلحانة آن زمان شركت ميكردند. ورود زنان به مدارس
و باز شدن مدرسه هاي دخترانه و همچنين تأسيس انجمنهاي زنان و انتشار اولين مجلة
زنانه ايراني تماماً متأثر از انقلاب مشروطيت و دستاوردهاي بعدي آن بود. نيم قرن بعد در
نهضت ملي كردن نفت ايران به رهبري مصدق، زنان ايراني از حاميان اين جنبش بودند و
با كمكهاي بيدريغ خود حمايت شايان توجهي از آن به عمل آوردند.
در مبارزه با ديكتاتوري پيشين، زنان همپاي مردان خواهان آزادي و دموكراسي بودند.
به طور خاص دختران دانشجو در گروهها و تشكلهاي اجتماعي و سياسي فعاليتهاي مستمر
داشتند. در انقلاب سال ١٣٥٧ زنان ايراني در ابعادي بسيار گسترده فعال بودند. رژيم
آخوندها هنگاميكه به قدرت رسيد، با جامعه يي روبه رو بود كه پس از نزديك به يك
قرن مبارزه براي آزادي، اكنون خواستار تحقق مطالبات تاريخي خود بود. بنا بر اين، زنان
ايران از يك پشتوانة طولاني در جنبش برابري برخوردار بودند….
زنان در نبرد با بنيادگرايي
از هنگاميكه مبارزه براي سرنگوني رژيم آخوندي شروع شد، زنان پيشتاز ايران در آن
وسيعاً حضوريافتند.شركت فعالآنه درهمه عرصه هاي مبارزه و فداكاري بي نظيرشان،هم
در پيشروي مقاومت و هم در ارتقاء موقعيت زن ايراني تأثير شگرفي برجاي گذاشت.
در اين دوره دهها هزار زن مجاهد و مبارز(حدود يك سوم از ١٢٠ هزار شهيد مقاومت مردم
ايران) در رويارويي با ديكتاتوري مذهبي جان باختند.آنها به خصوص در شكنجه گاههاي
رژيم خميني، حماسه هاي بزرگي آفريدند كه در تاريخ جنبش ايران بي نظير است.
اين مقاومتها در مسير پيشرفت خود دستاوردهاي مهمي داشته كه تمام جنبش مبارزاتي ايران
را به جلو برده و تضمين كرده است.
تا آنجا كه به طور خاص به تجربه زنان در مقابله با بنيادگرايي مربوط میشود دست كم
وجوه اساسي آن ميتواند به عنوان يك تجربة بسيار پربار در اختيار خواهران ما در نقاط
ديگرجهان قرار بگيرد….