«طرح (صیانت) که هنوز نه به‌بار است نه به‌دار، تازه دارد روی آن بحث می‌شود، چرا هتاکانه صحبت کنیم؟ چرا با عصبانیت صحبت کنیم؟ این بگوید خیانت است آن بگوید خباثت است این بگوید تجمع!»... . این اظهارات آخوند خاتمی نایب‌رئیس مجلس خبرگان ارتجاع و امام جمعهٔ خامنه‌ای در تهران در جمعه‌بازار ۶اسفند است. در این اظهارات، هراس و درماندگی از شدت و حدت جنگ و دعوای باندهای درونی رژیم به‌وضوح نمایان است. این تصویری از درون پرآشوب رژیم است.

اما کار رژیم و باندهای آن از این نصیحتها و التماس و درخواستها گذشته است. هیچ موضوعی نیست که باندها و بالاترین عناصر رژیم بر سر آن به‌سختی با هم درگیر نباشند. از بحث بودجه و اجزای مختلف آن تا حذف یا عدم حذف ارز ترجیحی، تا طرح مسدودسازی فضای مجازی تحت عنوان «صیانت» تا مذاکرات برجام و حتی تا حملهٔ روسیه به‌اوکراین و خط و سیاست رژیم در این مورد و هر موضوع متصور یا نامتصور دیگر!



نگاهی نمونه‌وار به‌حملات متقابل باندهای متخاصم به‌یکدیگر آشکار می‌سازد که بحث اختلاف‌نظر که در هر کشوری و در هر پارلمانی وجود دارد، نیست و موضوع اساساً چیز دیگری است.

در مورد بودجه و حذف ارز ۴۲۰۰تومانی، حاج بابایی رئیس کمیتهٴ تلفیق در جلسهٔ روز ۲اسفند مجلس ارتجاع، در مخالفت با حذف ارز ترجیحی نسبت به‌عواقب آن «اتمام حجت» می‌کرد که: «می‌خواهند مجلس را ببرند روی خطی که با مردم روبه‌رو بشود... سال۱۴۰۱ سال مردم است» (بخوانید سال قیام مردم است).

در بحث بر سر طرح مسدود سازی، دعوای موافقان و مخالفان در دو روز پیاپی جلسهٔ مجلس را به‌تشنج کشاند و به‌رغم تصویب اولیه، ۱۵۰تن از اعضا (نیمی از مجلس) طی نامه‌یی، آن رأی‌گیری را باطل دانسته و خواستار بررسی و رأی‌گیری مجدد شدند. یکی از نمایندگان طرف دیگر (بیگی‌نژاد) وحشت‌زده فریاد می‌زد: «آقا چرا به‌دست خودمان می‌خواهیم خودمان را نابود کنیم؟ این چه رفتاری داریم انجام می‌دهیم؟» (مجلس ارتجاع ۴اسفند ۱۴۰۰).



این دعوا به‌بیرون مجلس هم کشیده شد. جعفرزاده عضو قبلی مجلس رژیم «تصویب طرح صیانت در مجلس را براندازانه» دانست (روزنامهٔ حکومتی آرمان ـ ۵اسفند)

در مورد بحران و جنگ اوکراین نیز به‌رغم آن‌که این یک موضوع خارجی است و ظاهراً نبایستی ربط مستقیمی به‌رژیم داشته باشد، اما باز هم رویارویی شدید و خصمانه‌یی بین باندها در جریان است که ریشه در جنگ پردامنه بر سر مذاکره و برجام دارد. از یک‌سو آخوند رئیسی و شمخانی و جماعت وزارت‌خارجهٔ رژیم آشکارا علت تجاوز روسیه به‌اوکراین را «گسترش ناتو به‌سمت شرق» که «تهدیدی جدی علیه ثبات و امنیت کشورهای مستقل» است، قلمداد می‌کنند؛ اما از سوی دیگر فلاحت‌پیشه رئیس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی دورهٔ قبلی مجلس، این موضع را تخطئه کرده و رژیم را «تنها بازنده» این ماجرا می‌داند.

این جنگ و دعواهای همه‌جانبه انعکاس بن‌بستها و بحرانهای همه‌جانبه است. همان که روزنامه حکومتی جهان صنعت (۲ اسفند) آن را «انبوهی از گره‌های کور برهم سوار شده... و سرگیجه گرفتن مجلس و دولت» توصیف می‌کند.



طرفه این جاست که خامنه‌ای، با آن همه رسوایی و با به‌جان خریدن هزینهٔ سنگین جراحی بخش بزرگی از رژیمش، رئیسی جلاد پیشانی سیاه۶۷ را روی کار آورد تا به‌خیال خود شکافهای نظامش را ببندد تا بتواند نظام را از طوفانهای پیش‌رو عبور دهد، اما اکنون پس از ۶ماه تضاد و بحران درونی نسبت به وقتی که دولت رئیسی بر سر کار آمد بیشتر و شدیدتر شده است. با این تفاوت که اگر تا پیش از این جنگ بین دو جناح رژیم بود، اکنون شاهد جنگ بین دولت و مجلس و بین اعضای مجلسی هستیم که تماماً از مهره‌های سرسپردهٔ باند ولی‌فقیه هستند؛ در واقع آتش جنگ به‌درون بیت خلیفهٔ ارتجاع افتاده است؛ از همین رو آثار و نتایج آن برای تمامیت نظام مرگبارتر است و علت وحشت زاید‌الوصف بالاترین مهره‌های رژیم نیز همین است.



به‌عنوان یک نمونهٔ قابل تأمل، پاسدار شریعتمداری گردانندهٔ کیهان خامنه‌ای و از تیغ‌کشان چشم‌دریدهٔ او، یادداشت روز پنجشنبه (۵ اسفند) روزنامهٔ خود را به‌نصیحت و میانجیگری ملتمسانه بین آخوند رسایی (از اعضای مجلس دهم و از قمه‌کشان ولایت) و گردانندگان خبرگزاری نیروی تروریستی قدس اختصاص داده که اخیراً سخت به‌هم‌پریده‌اند. پاسدار شریعتمداری ابتدا آنها را «طرفین ماجرا» نامیده اما بلافاصله افزوده است: «این اصطلاح را به‌سختی بر قلم می‌آورم، چرا که دو طرف بی‌معنی است و بیش از یک‌طرف در میان نیست». وی در نهایت با یادآوری موقعیت خطیر و بحرانی رژیم به‌آنها نصیحت کرده «سر گردنه که کشتی نمی‌گیرند!».

اینها نمودها بیانگر آن است که بحرانها از مهار خارج شده و به‌درونی‌ترین لایه‌های ولایت راه برده و آن را دچار از هم‌گسیختگی ترمیم‌ناپذیر کرده است. وضعیتی که حاکی از مرحله پایانی و بحران سرنگونی است.