Paputki
Gdy za oknami deszcz kapie,
Gdy dopadają Cię smutki,
To usiądź na kanapie,
I załóż ciepłe paputki.
Paputki na smutki? Nie wierzę!
Cóż taki paputek jest wart?
Stópki w paputki ubierzesz,
I smutki znikną? To żart?
Tak! Zwykłe ciepłe paputki,
Zrobione z włochatej wełny,
Każdy z nich przyjemniutki,
I miłej miękkości pełny.
Bo gdy świat moknie paskudnie,
I deszcz leci ptakom na dzióbki,
Gdy szaro jest nawet w południe,
Paputki ogrzeją Ci stópki.
A gdy jest w stópki cieplutko,
Gdy się je mocno ogrzeje,
To robi się wesolutko,
I wszystko w człowieku się śmieje.
Tyle na temat paputków!
Reszty ich zalet nie zliczę,
Więc kończę już powolutku,
Ten drobniuteńki wierszyczek.
I robię pięć kroków cichutkich,
Stając na palców czubki,
Siadam, wkładam paputki,
I grzeję szybciutko stópki.