در حالی که همهٔ اشارات حاکی از آن است که مذاکرات احیای برجام در وین به‌خط پایان بسیار نزدیک شده، گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز شنبه ۱۴اسفند «برای تقویت احتمالی توافق اتمی» به تهران می‌رود، تا برای سؤالهای پاسخ نگرفتهٔ آژانس از رژیم آخوندی جواب بگیرد؛ رسانه‌های خبری خاطرنشان می‌کنند «سفر گروسی برای یافتن فرمولی است که همه طرفها با آن موافقت کنند».

نقطهٔ کانونی در مناقشات طولانی میان رژیم آخوندی و آژانس، پرونده PMD (ابعاد احتمالی نظامی) پروژهٔ اتمی رژیم است که شامل این موارد است:

توضیح دربارهٔ منشأ ذرات اورانیوم غنی‌شده؛
باز کردن درِ ۳مکانی که آژانس تاکنون موفق به‌بازرسی از آنها نشده؛
متوقف کردن غنی‌سازی بیش از حد مجاز (۳.۶۷ درصد)؛
تحویل دادن اورانیوم‌های غنی‌شده با غنای بیش از حد مجاز و مازاد بر حد نصاب تعیین شده؛


رژیم پیوسته خواستار بسته شدن این پرونده بوده است. این خواسته را اخیراً سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم دوباره تکرار کرد، اما گروسی متقابلاً گفت ما هیچ پرونده‌یی را نمی‌بندیم.

در زمان اوباما با بستن این پرونده موافقت شد، اما از آنجا که رژیم به‌تعهدات خودش عمل نکرد، بار دیگر پرونده PMD روی میز آژانس قرار گرفت. اگر رژیم موفق به‌بستن آن نشود، به‌معنی آن است که فعالیت‌های هسته‌یی رژیم ماهیت نظامی داشته و به‌منظور ساختن بمب اتمی بوده است و این برای رژیم بسیار خطرناک است، چرا که حتی اگر در این دور هم توافقی بر سر احیای برجام صورت بگیرد، به‌صورت یک شمشیر آخته بالای سر رژیم قرار خواهد داشت که در هر تحول مفروضی می‌تواند فرود آید، به‌این معنی که رژیم ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد قرار می‌گیرد؛ فصلی که به‌شورای امنیت اجازه می‌دهد تا «وجود هر گونه تهدیدی برای صلح، نقض صلح یا اقدام تجاوزگرانه» را تعیین کند و اقدامات نظامی و غیرنظامی را برای «برقراری صلح و امنیت بین‌المللی» انجام دهد.

از این رو شاهد نشانه‌های آشکار نگرانی و اضطراب رژیم در آستانهٔ سفر گروسی هستیم. روزنامهٔ ایران (۱۲ اسفند) زیر عنوان «اهمیت بسته شدن پرونده‌های ادعایی» نوشت: «این خواسته به‌اندازه‌ای اهمیت داشت که رئیسی آن را در گفتگوی اخیرش با «امانوئل مکرون»، مطرح کرد».



روزنامهٔ سیاست روز (۱۲ اسفند) از باند خامنه‌ای نیز طی مطلبی با اشاره به‌تأکید گروسی مبنی بر بسته نشدن هیچ پرونده‌یی نوشت: «مواضع و رفتارهای گروسی این سؤال را ایجاد کرده است که آیا وی به‌دنبال حل مسائل پادمانی است یا بار دیگر در حال تبدیل شدن به‌ابزار فشاری برای اهداف غرب در وین است».

آنچه وحشت رژیم را مضاعف می‌کند این است که گزارش آژانس این بار ارتباط تنگاتنگ‌تری با مذاکرات و سرنوشت برجام پیدا کرده است. به‌گفتهٔ رسانه‌های خبری «قدرتهای غربی گفته‌اند تا زمانی که نگرانی‌های آژانس برطرف نشود، نمی‌توان به‌توافقی دست یافت».



اکنون سؤال این است که خامنه‌ای چه خواهد کرد؟ مسلم است که او هرگز زیر بار پذیرش ماهیت نظامی پروژهٔ اتمیش نخواهد رفت؛ زیرا به‌پیآمد و خطر آن به‌خوبی آگاه است؛ در این صورت پرونده PMD چگونه حل و فصل خواهد شد؟ آیا خلیفهٔ ارتجاع از سودای بمب اتمی که آن را تضمین بقای حکومتش می‌داند، دست برمی‌دارد؟ در این صورت با دلواپسان نظام در درونی‌ترین لایه‌های رژیم و تشدید جریان ریزش چه خواهد کرد؟ یا در دقیقهٔ آخر میز مذاکره را واژگون خواهد کرد و با استفاده از موقعیتی که همهٔ توجهات بین‌المللی به‌بحران اوکراین جلب شده، تلاش خواهد کرد به‌بمب اتمی دست پیدا کند؟ در این صورت با تشدید تحریم‌ها و وضعیت داغان اقتصادی خود چه خواهد کرد و جواب میلیونها مردم به ستوه آمده را چگونه خواهد داد؟ این دوراهی سرنوشتی است که هر دو راه به‌یک مقصد راه می‌برند؛ قیام و سرنگونی!