حاکمیت دزدسالار آخوندی، از هر امکانی برای غارت سرمایه‌های مردم ایران استفاده می‌کند. حتی پایه‌ای‌ترین نیازمندی‌های زندگی مردم، مانند آب، فاضلاب و برق قربانی مافیای حاکم هستند.

در زمینهٔ فاضلاب «در استانهای جنوبی از ۱۴۰۰شهر فقط ۳۰۰تایش فاضلاب دارد» (یوسفی، عضو مجلس ارتجاع-۲خرداد)؛ و «آب الآن یکی از دغدغه‌های مهم مردم است» و «تأسیسات موجود مستهلک است و کفایت نمی‌کند» (عزیز، عضو مجلس ارتجاع-۲خرداد).



علاوه بر بحران آب، اکنون برق نیز به یک بحران حیاتی تبدیل شده است. از اول خرداد قطعی‌های گسترده، طولانی و بدون اطلاع قبلی، زندگی مردم، کار کارخانه‌ها، درمان در بیمارستانها و کسب و کارها را دچار توقف و اختلال کرد و حتی بیش از ۲هزار دکل مخابراتی را از کار انداخت. رسانه‌های رژیم از قول متولی‌زاده، مدیر عامل توانیر گفتند در زمینهٔ قطع برق «تا یک ماه آینده همین بساط است». مقامات مربوطه سپس با وقاحت تقصیر را گردن مردم انداختند و تهدید کردند: «هر استانی بیشتر از سقف تعیین شده برق مصرف کند، با قطعی برق» باز هم بیشتر «روبه‌رو خواهد شد» (رجبی مشهدی-سخنگوی توانیر-۲خرداد)؛ حتی علت قطعی برق را استفادهٔ بالای مردم از دستگاههای خنک کننده عنوان کردند که گویا در سدهٔ بیست و یکم، مردم ایران نباید برای مقابله با گرما که در این فصل سال، در برخی استانها مانند خوزستان، دمای هوا به ۴۶درجه می‌رسد، از دستگاههای خنک‌کننده استفاده کنند. اما این بهانه‌تراشی آنجا بیشتر رسوا می‌شود که نمی‌گویند چرا همین قطعی‌های گسترده، ادامه‌دار و طولانی برق، در زمستان ۹۹ هم امان از مردم ربوده بود؟!



البته جنگ گرگها و افشای گوشه‌یی از دزدی باندهای رقیب، پرده از علت فاجعهٔ قطع برق برمی‌دارد. خبرگزاری حکومتی تسنیم (۲ خرداد) از «کمبود عجیب ۹هزار مگاوات برق در شبکه» خبر می‌دهد و سلیمی عضو مجلس ارتجاع در حمله به دولت روحانی ضمن اعتراف به قطعی برق «مردم و کارخانجات» به مدت «۵-۶ ساعت و بدون اعلان قبلی»، فاش می‌کند که «سالانه ۱۲درصد رشد مصرف برق داریم، اما هیچ سرمایه‌گذاری در صنعت برق نکرده‌اند» (۲خرداد). امری که نشان می‌دهد این بحران نه تصادفی و نه گذراست، بلکه ناشی از نابودی زیرساختهاست و از این رو ادامه‌دار خواهد بود.

از طرفی در حالی که قطع برق، زندگی مردم فقرزدهٔ ایران را بیش‌از‌پیش مختل کرده، غارتگران حاکم برای تأمین هزینه‌های تروریسم و سرکوب خود، برق مردم ایران را به چند کشور صادر می‌کنند. تا جایی که «از سال۲۰۰۴ ایران صادرات برق به عراق دارد» و «در سال۹۸ شاهد افزایش ۱۲۰درصدی رشد خالص صادرات برق بودیم» و «سیاست صنعت برق، توسعهٔ صادرات برق به کشورهای همسایه است» (خبرگزاری حکومتی ایسنا-۲۳خرداد۹۹).



آری، اکنون مردم ایران غرق در مشکلات طاقت‌فرسای زندگی، هر روز با ابر چالش جدیدی مواجه می‌شوند. مشکلات و چالشهایی که علت اصلی و اساسی آنها، دزدی و چپاول نهادینه توسط اژدهای هفت‌سر فساد خامنه‌ای و رژیمش می‌باشد. از این رو درمان ریشه‌یی همهٔ این بحرانها، از جمله بحران برق، ریشه‌کنی این حاکمیت دزدسالار و ویرانگر و جایگزینی آن با حاکمیتی جمهوری، ملی، دمکراتیک و مردمی است.