صدای انفجار ناشی از انفجار پهپادی که نیمه‌شب یکشنبه ۱۶آبان به‌خانهٔ کاظمی نخست‌وزیر عراق اصابت کرد، در واقع طنین یک زلزلهٔ بزرگی بود که تمام منطقه را لرزاند. زلزله‌ای که اینک به‌صورت یک سونامی سیاسی درآمده و امواج آن به‌سوی رژیم آخوندی به‌حرکت درآمده و پایه‌های نفوذش در عراق و در سراسر منطقه را به‌سختی متزلزل کرده است.

واکنش‌ها و محکومیت‌های بین‌المللی که از همان اولین ساعتهای پس از واقعه آغاز شد، اکنون پس از گذشت دو روز قاطعانه‌تر شده و اغلب با صراحت، رژیم و شبه‌نظامیان مزدور آن در عراق را به‌عنوان عامل این حملهٔ گستاخانه محکوم می‌کنند:

سران کلیهٔ کشورهای غربی و عربی ضمن ابراز محکومیت و انزجار حمایت خود را از دولت عراق در شناسایی و پیگرد عاملان این واقعه اعلام کردند.

شورای امنیت ملل متحد طی بیانیه‌یی با امضای تمامی ۱۵کشور عضو «با قویترین عبارات» سوءقصد را محکوم کرد. اعضای شورای امنیت هم‌چنین بر ضرورت حسابرسی از عاملان، سازمان‌دهندگان، تأمین‌کنندگان مالی و حامیان این اقدامات انزجار‌آور تروریستی و به‌دست عدالت سپردن آنها تأکید کردند.



رویترز به‌نقل از دو منبع امنیتی عراق افزود: دو گروه کتائب و عصائب در این حمله نقش داشته‌اند.

رئیس‌جمهور آمریکا علاوه بر محکوم کردن این اقدام، برای شناسایی عاملان این حمله اعلام حمایت کرد.

ژنرال مکنزی فرمانده سنتکام (فرماندهی مرکزی ارتش آمریکا) اعلام کرد شبه‌نظامیان رژیم ایران پشت ترور نخست‌وزیر عراق بودند. وی افزود: گروه‌های وابسته به‌رژیم ایران که نمی‌توانند به‌طور قانونی حاکمیت داشته باشند، برای تحقق اهدافشان به‌اعمال خشونت‌آمیز دست می‌زنند.

به این ترتیب بجز رژیم و مزدوران عراقی و منطقه‌ای‌اش مانند حسن نصرالله که به‌طور احمقانه‌ای مدعی‌اند قضیه ساختگی بوده و خود کاظمی به‌خودش پهپاد زده، کمتر کسی را می‌توان یافت که در مورد این واقعیت که عامل این اقدام تروریستی، شبه‌نظامیان وابسته به‌رژیم در عراق بوده‌اند و دستور حمله از تهران صادر شده‌، تردید یا ابهامی داشته باشد، به‌خصوص که این شبه‌نظامیان پس از شکست در انتخابات عراق و شکست تلاشهایشان برای تغییر نتایج انتخابات، علناً کاظمی را تهدید به‌حذف کرده بودند.



افزون بر این هم‌چنان که روزنامهٔ وال استریت نوشته: «تنها شبه‌نظامیان مورد حمایت رژیم ایران، ابزار، انگیزه و توانایی انجام حملات پهپادی مسلحانه از این نوع را دارند»... . بگذریم که قطعات باقی مانده از پهپادهای مهاجم به‌روشنی حاکی از آن است که این پهپادها ساخت ایران هستند که قبلاً نیز توسط رژیم مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

اکنون سؤال این است که رژیم چرا و بر اساس چه محاسباتی دست به‌چنین اقدامی زده است؟ آیا این اقدام ناشی از یک اشتباه محاسبه بوده؟ یا. .

پاسخ این سؤالات هر چه باشد، تغییری در واقعیتهای اساسی زیر نمی‌دهد.

اولاً رژیم با انتخابات اخیر به‌این نتیجه رسید که قافیه را در عراق باخته است و روند وقایع، به‌دلایل متعدد، برخلاف منافع او جریان دارد وگرنه تن به‌چنین ریسکی نمی‌داد.

ثانیاً، یک اجماع منطقه‌یی و بین‌المللی علیه رژیم و نیروهای نیابتی‌اش شکل گرفته است.

ثالثا، این اجماع و حمایت منطقه‌یی و بین‌المللی، به خواست مردم عراق مبنی بر پایان دادن به نفوذ رژیم در عراق کمک می‌کند.

سؤال دیگر این است که پیامدهای این واقعه چه خواهد بود و تحول اوضاع به‌چه سمتی در حرکت است؟

بی‌تردید شکست رژیم در این واقعه، در اولین گام، چرخ تحولات در عراق و در وهلهٔ بعد در منطقه را علیه رژیم و نیروهای نیابتی‌اش سریع‌تر به‌حرکت درمی‌آورد.



در گام بعد، این واقعه در آستانهٔ آغاز مذاکرات وین، موقعیت رژیم را بیش‌از‌پیش تضعیف می‌کند و کشورهای طرف مذاکره را از دادن هر گونه امتیازی به‌این رژیم خطرناک، اما ضعیف باز می‌دارد. در همین رابطه کلودیا تنی، نماینده کنگره آمریکا، به‌دولت بایدن هشدار داد: «ما نباید با رژیمی که فعالانه برای ترور مقام‌های خارجی کار می‌کند مذاکره کنیم». نتیجه را می‌توان در روزنامهٔ واشنگتن پست خواند که به‌نقل از یک عضو ارشد مؤسسه خاورمیانه نوشته است: «این حمله احمقانه و کوته‌بینانه نتیجه معکوس داشته و علیه رژیم عمل کرده است».