اظهارات روحانی در جلسهٔ هیأت دولت، در روز چهارشنبه ۴تیر، از هراس شدید رئیس‌جمهور نظام ولایت از پیامدهای قطعنامه شورای حکام آژانس که در آن به‌ابعاد محتمل نظامی در برنامه اتمی رژیم اشاره شده خبر می‌داد.

روحانی گفت: «من می‌ترسم که آژانس را این شیادان آلوده بکنند و آژانسی که همواره باید قضاوتش یک قضاوت دقیق باشد عادلانه باشد صحیح باشد این را وادار کردند که برود دنبال نبش قبر... فشار می‌آورند به‌آژانس که برود یک موضوعی را که مربوط به‌۱۸سال پیش هست برو این را نظارت کن پیدا کن دارند گول می‌زنند آژانس را، از مسیر خودش منحرف می‌کنند».



نبش قبر یا روی میز آمدن مجدد PMD
اشاره روحانی به‌نبش قبر، فعال کردن بحث PMD (ابعاد محتمل نظامی) در برنامهٔ‌اتمی رژیم است که در برجام توسط سیاست مماشات اوباما و همدستی اروپا و آژانس، سرش در گل رفت و موضوع پیدا شدن آثار اورانیوم غنی‌شده با غنایی که تنها مصرفش بمب اتمی است، مسکوت ماند و بدون این‌که رژیم به‌سؤالات سالیان آژانس در این باره جواب بدهد، بسته‌بندی و بایگانی شد. اما الآن دوباره این موضوع سرش دارد باز می‌شود، تحولی که برای رژیم فوق‌العاده خطرناک و وحشت‌آور است.



از سوی دیگر روز گذشته وزارت‌خارجه آمریکا در گزارش سال۲۰۲۰ خود در مورد منع تکثیر تسلیحاتی و خلع‌سلاح دربارهٔ افشای برنامه مخفی رژیم برای تولید سلاح اتمی، اعلام کرد: «گروه اپوزیسیون ایرانی در سال۲۰۰۲ تأسیسات اتمی مخفی در نظنز و اراک را به‌طور علنی افشا کرد و پس از آن، تحقیقات آژانس پرونده رژیم ایران را به‌شورای امنیت ملل متحد ارجاع کرد». یادآوری این موضوع توسط وزارت‌خارجهٔ آمریکا که پروژهٔ اتمی رژیم را، نخست مجاهدین افشا کردند، وحشت رژیم را مضاعف می‌کند.

کارشناسان و رسانه‌های رژیم، با وحشت‌زدگی از چرخش فضای آژانس و سایر مجامع بین‌المللی علیه رژیم بر اثر فشار آمریکا سخن می‌گویند. روزنامهٔ حکومتی وطن امروز از باند خامنه‌ای می‌نویسد: «نکتهٔ جالب توجهی که در سناریو جدید آمریکا علیه ایران وجود دارد، چرخش ناگهانی سازمانهای بین‌المللی (بخوانید مشخصاً آژانس) و همراهی با آمریکا برای تکمیل پازل فشار حداکثری بر نظام است».



علت وحشت‌زدگی رژیم
این هراس ناشی از آن است که رژیم می‌داند آمریکا به‌دلیل قدرت تعیین‌کننده‌اش در سیاست جهانی و مجامع بین‌المللی می‌تواند گلوی رژیم را به‌خاطر نقضهای اتمیش بفشارد و فشار حداکثری خود را باز هم تشدید کند.

یک کارشناس حکومتی به‌نام حنیف غفاری، در روزنامهٔ رسالت ۴تیر ماه می‌نویسد: «صحنه را به‌گونه‌یی طراحی کرده‌اند که نظام بین‌الملل ناچار شود میان دو گزینه «بازگشت همه تحریم‌های ایران با استناد به‌مکانیسم ماشه» یا «تمدید تحریم تسلیحاتی ایران» دست به‌انتخاب بزند».



دخیل بستن به‌چین و روسیه
در این رابطه تمام امید رژیم به‌اروپا بود، ولی هم‌چنان که این کارشناس حکومتی هم اشاره کرد اروپا در برابر آمریکا کاری از دستش ساخته نیست؛ ضمن آن‌که خود اروپا، هم از تروریسم رژیم در منطقه که دامنهٔ آن به‌خاک اروپا هم کشیده می‌شود، بیمناک است و هم از دستیابی رژیم به‌بمب اتمی نگران است. روحانی در اظهارات امروز خود با بیان بی‌توقعی‌اش از اروپا که نشان می‌داد هنوز امیدش از اروپا را قطع نکرده، گفت: «اروپا شرمندهٔ ما هستند و به‌وظایف قانونی خود در قبال ما عمل نکردند... ما هم‌چون توقعی از این سه کشور اروپایی نداریم». روحانی با زبونی از چین و روسیه نیز تملق‌گویی کرد که «خوب ایستادند و قاطعانه عمل کردند».



این تملق‌گویی به‌خاطر آن است که روز چهارشنبه ۴تیرماه شورای امنیت به درخواست آمریکا برای بررسی قطعنامه پیشنهادی‌اش علیه رژیم ایران تشکیل جلسه داد. در این قطعنامه از شورای امنیت خواسته شده است که تحریم‌های تسلیحاتی رژیم آخوندی را به‌مدت نامحدودی تمدید کند. تملق‌گویی روحانی از چین و روسیه به‌خاطر آن است که آنها قطعنامه آمریکا را وتو کنند؛ اما حتی اگر هم آنها قطعنامه را وتو کنند، میخی کوبیده می‌شود که می‌تواند مبنای اقدامات بعدی آمریکا باشد.



حتی اگر قطعنامه تصویب نشود، آمریکا می‌تواند مکانیسم ماشه را فعال کند که این برای رژیم، خیلی بدتر و سخت‌تر از تصویب تمدید تحریم‌های تسلیحاتی است؛ چرا که با مکانیسم ماشه، بلافاصله ۶قطعنامهٔ قبلی (قبل از برجام) شورای امنیت برمی‌گردد و اقدام نظامی علیه رژیم از مشروعیت بین‌المللی برخوردار می‌شود.

رژیم مدعی است چون آمریکا از برجام خارج شده، نمی‌تواند مکانیسم ماشه را درخواست کند، ولی به‌گفتهٔ تحللیگران، آمریکا با قدرتی که دارد می‌تواند آن را از طریق اروپایی‌ها عملی کند و عملی شدن مکانیزم ماشه همان چیزی است که رژیم به‌شدت از آن وحشت دارد.