دوشنبه ۱۸اسفند، مصادف با ۸مارس روز جهانی زن، کنفرانس سراسری تحت عنوان «مصمم و مقاوم، مبارزه زنان ایران به‌سوی آزادی و برابری» برگزار شد. در این کنفرانس خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت ایران و تعداد زیادی از شخصیتها و مقامات سیاسی و فعالان حقوق زنان و حقوق‌بشر شرکت داشتند و سخنرانی کردند.

رسانه‌های بین‌المللی با پوشش گسترده به این کنفرانس سراسری، بر اهمیت و تأثیرگذاری آن تأکید کردند.



دیلی اکسپرس لندن گزارش داد: «گروه‌های زیادی از اعضای پارلمان، همکاران و فعالان حقوق زنان از انگلیس و ایرلند از بوریس جانسون خواستند که خواستار آزادی صدها زن زندانی سیاسی بشود که هم‌اکنون در زندانهای رژیم ایران هستند»؛ دیلی اکسپرس ادامه می‌دهد: «ترزا ویلیرز نماینده پارلمان، وزیر محیط‌زیست دولت جانسون (۲۰۲۰)، بارونس ورما وزیر پیشتاز مبارزه با خشونت علیه زنان در خارج از انگلستان و رئیس کمیته ملی زنان سازمان ملل متحد انگلستان و سناتور کاترین نون معاون پیشین سنای ایرلند امروز به دهها سیاستمداری می‌پیوندند که در کنفرانسی که توسط مقاومت ایران ترتیب داده شده شرکت داشتند».



جبهه‌ای قوی، پشتیبان مبارزه زنان ایران برای آزادی
نگاهی به بخشی از سخنرانی‌های شخصیت‌های برجستهٔ سیاسی که هر کدام با تجارب سال‌ها و دهه‌ها فعالیت سیاسی و حقوق‌بشری در این کنفرانس شرکت کرده بودند، جایگاه مقاومت ایران و به‌ویژه نقش زنان در رهبری و هدایت این مقاومت در مسیر براندازی دیکتاتوری حاکم بر ایران را نشان می‌دهد:

- امبر راد، وزیر کشور انگلستان (۲۰۱۸)، وزیر کار (۲۰۱۹): «شعف‌انگیز و خیره‌کننده است وقتی می‌بینیم زنان ایرانی چگونه در برابر دیکتاتوری حاکم می‌جنگند. آنها با شجاعت در برابر این رژیم ایستاده‌اند».

- کاترین نون، معاون پیشین سنای ایرلند: «مردم ایران و زنان ایرانی بهای مبارزه برای سرنگونی دیکتاتوری حاکم را می‌پردازند. خانم رجوی، من به‌طور کامل از شما (در مبارزه‌تان برای آزادی) حمایت می‌کنم».

-بارونس ورما، عضو مجلس اعیان انگلستان: «من در کنار شما هستم تا با زنانی صحبت کنم که با آپارتاید جنسی رژیم ایران مبارزه می‌کنند. زنانی که در رهبری این مقاومت شرکت گسترده دارند».



- آنا فوتیگا، نمایندهٔ پارلمان اروپا و وزیر خارجهٔ لهستان (۲۰۰۷): «ما با یک رژیم جنایتکار و وحشی روبه‌رو هستیم... اما زنان فوق‌العاده شجاع و جسور ایران به‌خاطر به‌دست آوردن آزادی برای میهن‌شان، در نبرد با این رژیم شرکت دارند تا ایران را به سمت پیشرفت و آزادی هدایت کنند».

- باب بلکمن، نمایندهٔ پارلمان انگلستان: «زن ستیزی ماهیت این رژیم است. من از زنان ایرانی که مسئولیت خود را برای سرنگونی یکی از ستمگر‌ترین رژیم‌های تاریخ برعهده دارند، حمایت می‌کنم و بهترین آرزوهایم را نثار آنها می‌کنم».

-استراون استیونسون، رئیس کارزار تغییر برای ایران: «زنان جوان ایرانی به‌طور فزاینده‌یی درگیر مخالفت روزافزون با رژیم فاسد آخوندی هستند. آنها در حال پیوستن به‌واحد‌های مقاومت هستند که پیوسته در شهرهای ایران شکوفا می‌شود. جنبش اصلی در مبارزه مردم ایران برای آزادی، توسط یک زن، مریم رجوی با سیمایی کاریزماتیک رهبری می‌شود».



- استیو مک کیب، نمایندهٔ پارلمان انگلستان: «باید از زنان فوق‌العادهٔ ایران که در حال مبارزه با رژیم حاکم هستند، حمایت کنیم».

- ترزا ویلیرز، نمایندهٔ پارلمان، وزیر محیط‌زیست دولت بوریس جانسون (۲۰۲۰): «بسیار خوشوقتم همراه با خانم رجوی، رئیس‌جمهوری منتخب مقاومت ایران در این کنفرانس هستم. رژیم ایران زنان را به‌انسانهای درجه دو تبدیل کرده، اما درست رودرروی آن خانم رجوی رهبری جنبشی را به‌عهده دارد که برابری در آن اصل است. من به‌دولت انگلستان توصیه می‌کنم در کنار خانم مریم رجوی قرار گیرد».



حاصل ۴۲سال نبرد بی‌امان
تشکیل چنین جبههٔ بزرگی از برجسته‌ترین شخصیت‌های سیاسی، که پشتیبانی از مقاومت ایران و همراهی با خانم رجوی، در مبارزه برای براندازی دیکتاتوری آخوندی را افتخار خود می‌دانند، حاصل ۳مؤلفهٔ پایه‌یی است:

یکم: رسیدن به آرمان «برابری» از شرکت زنان در پراتیک مبارزه برای آزادی در نبرد با دیکتاتوری می‌گذرد. نمی‌توان وارد مبارزه‌یی سخت و پر کشاکش نشد اما به «برابری زنان» دست یافت. باید در میان امواج سرکش تضادها، در اقیانوس پر‌تلاطم مبارزه برای رهایی از دیکتاتوری پارو زد، در این مسیر و در پی حل تضادهای واقعی آبدیده شد، تجربه کسب کرد و صلاحیت برافراشتن پرچم آرمان برابری را به دست آورد. زنان در مقاومت ایران این مسیر را برگزیدند. آن هم نه به‌صورت تک نمود؛ بلکه نسل‌های پی‌درپی از زنان که در مبارزه با دو دیکتاتوری شاه و شیخ به‌پا خاستند و به‌ویژه در ۴دهه نبرد سهمگین با دیکتاتوری وحشی و قرون‌وسطایی ولایت فقیه، که شاخصهٔ اصلی‌اش زن‌ستیزی است، شرکت کردند و در این مسیر توانستند آرمان برابری را تحقق بخشند.



دوم: در این مسیر مبارزه، زنان در مقاومت ایران تبدیل به نماد و الگویی برای تمامی زنان ایران شدند؛ و زمانی که الگویی شکل بگیرد، مسیر برای سایرین هموار می‌شود. از این رو می‌بینیم که نقش زنان در قیامهای بزرگ ۸۸ و ۹۶ و ۹۷ و ۹۸ بسیار برجسته است. امروز هم انبوه زنان و دختران ایران در کانون‌های شورشی و استقبال از خطرات آن در مسیری کوبیده شده توسط زنان مجاهد طی ۴۲سال گذشته، گام بر می‌دارند.

دکتر «رانجا کوماری» مبارز حقوق زنان، مدیر کل مرکز تحقیقات اجتماعی از هند در این باره می‌گوید: «زنان ایرانی هستند که رژیم زن‌ستیز را سرنگون می‌کنند... اما این همه مقاومت از کجا می‌آید؟ از خانم رجوی به‌عنوان رهبر و الگوی مبارزه زنان».



سوم: زنان در نبردی گسترده، خونین و طاقت‌فرسای ۴۲سالهٔ مقاومت ایران با دیکتاتوری حاکم، نه تنها توانستند پرچم آرمان برابری را به‌اهتزاز در آورند، بلکه برای پالایش تاریخ از اندیشهٔ زن‌ستیزی و درجه دو دانستن زن، رهبری جنبش مقاومت ایران، به‌ویژه در سازمان مجاهدین را برعهده گرفتند. شورای مرکزی مجاهدین متشکل از هزار زن ذیصلاح مجاهد خلق توانست این سازمان را در سخت‌ترین شرایط، در زیر شدیدترین بمبارانها (جنگ عراق-آمریکا در سال۲۰۰۳) و در دوران سخت و نفسگیر پایداری اشرف و لیبرتی و هجرت بزرگ و پس از آن رهبری کند و از پس پیچیدگی‌های سیاسی-نظامی نبردی سهمگین با فاشیسم مذهبی و اعوان و انصار منطقه‌یی و بین‌المللی‌اش بر آید.



این مؤلفه‌هاست که باعث شده جهانی به پشتیبانی از مبارزه زنان ایران برای رهایی برخیزد و این حمایت گستردهٔ جهانی در بالاترین سطوح سیاسی هم حاصل این مبارزه پیگیر است.

همان که خانم رجوی در سخنرانی خود در کنفرانس سراسری ۸مارس تأکید کرد: «... زنان ایران که به این ظلمت‌سرا نگاه می‌کنند، حرفشان این است که تمام این نظم ارتجاعی را برخواهیم چید. به آخوندها می‌گویند: این برج و باروی پوسیده را که روی انبارهای باروت بنا کرده‌اید درهم خواهیم شکست. صدای ما دیگر نالهٔ دلشکستگان نیست؛ غرش طوفانی است که ارتجاع و ستم و زن‌ستیزی را درهم خواهد پیچید» (۱۸ اسفند۹۹).