وقتی ابراهیم رئیسی در انتخابات فرمایشی سال ۱۴۰۰ به ریاست‌جمهوری ایران رسانده شد، یکی از اولین نکاتی که مورد توجه ناظران قرار گرفت، پیشینه قضایی او بود؛ رئیسی از آغاز تشکیل جمهوری اسلامی جزو چهره‌های نظام قضایی آن بود و در برپا کردن دستگاه قتل و سرکوب رژیم نقش ایفا کرده بود.

او در سال ۶۷ عضو «هیئت مرگ» بود که هزاران زندانی سیاسی را قتل عام کرد و در سال‌های اخیر، رئیس قوه قضاییه‌ای شد که به دلیل جنایات متعدد و نقض مرتب و آشکار حقوق بشر ، با تحریم‌های جهانی مختلف روبرو بود. چنین رئیس‌جمهوری چگونه قرار است در صحنه جهانی ایران، را نمایندگی کند؟‌

رئیسی در حالی رئیس‌جمهوری شد که نامش هم در فهرست تحریم‌های آمریکا بود و هم در فهرست تحریم‌های اتحادیه اروپا.

هم‌زمانی ریاست‌جمهوری رئیسی با دوران همه‌گیری کرونا باعث شد او یک راه دررو داشته باشد و آن را بهانه کند. بنابراین، وقتی در همان روزهای آغازین دوران رئیس‌جمهوری‌اش مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک برگزار می‌شد، کرونا را بهانه کرد تا مجبور نشود از آمریکا تقاضای ویزا کند. هرچند در همان روزها اولین سفر خارجی‌اش را انجام داد: سفر به تاجیکستان برای شرکت در نشست «سازمان همکاری شانگهای؛ گروهی با محوریت روسیه و چین که در همان نشست، به ایران وعده عضویت دادند.