سلطهٔ دوسالهٔ دولت جلادان و گماشتهٔ شش کلاسه و بیسواد خامنه‌ای، زندگی روز مرهٔ مردم ایران و به‌ویژه روزگار خانواده‌های زحمتکشان و محرومان را سیاه کرده است. گرانی روزافزون مایحتاج اولیهٔ زندگی که نان بخور و نمیر مردم راهم دربر گرفته از جملهٔ این فشارهای طاقت‌فرسا و کمرشکن است. خودکشی کارگران محرومی که به‌خاطر شرمندگی از دیدن روی اعضای گرسنه خانوادهٔ خود از زندگی سیر می‌شوند یا رنج محرومانی که برای تأمین نیازهای اولیه زندگی مجبورند اعضای بدن خود را بفروشند، از پیامدهای تلخ این شرایط دردناک است. سایت حکومتی اعتماد آنلاین در گزارشی با عنوان «کالاهای اساسی در سال دوم دولت رئیسی چند درصد گران شدند؟»، در یک اینفوگرافی از ۱۲قلم کالاهای اساسی نشان داد در سال دوم رئیسی مرغ ۲۰۳درصد، گوشت ۳۱۸درصد، روغن مایع ۳۲۸درصد، ماکارونی ۲۸۳درصد، شکر ۲۵۳درصد، ماست ۳۰۷درصد و تخم‌مرغ ۱۶۱درصد گران شد. این رسانهٔ حکومتی توضیحی راجع‌به‌ علت افزایش هولناک قیمتها و شکستن استخوانهای مردم زیر بار گرانی در این مدت نداد اما حاجی دلیگانی عضو مجلس ارتجاع اعتراف کرد: «در روز ۶هزار میلیارد تومان خلق پول می‌شود... ۷۰درصد این خلق پول به جیب ۸ دهم درصد مردم جامعه می‌رود و تنها ۳۰درصد آن به ۹۹.۲ درصد مردم می‌رسد لذا نتیجه این خلق پول کاهش قدرت خرید مردم و افزایش شکاف طبقاتی بین مردم است؛ پس روزبه‌روز فقرا فقیرتر و طبقات متوسط هم فقیر می‌شوند» (خبرگزاری حکومتی ایسنا ـ ۲۹مرداد ۱۴۰۲). منظور از «کاهش قدرت خرید مردم و افزایش شکاف طبقاتی» با «خلق پول» این است که رئیسی جلاد با هدف دست کردن در جیب مردم و ریختن در حلقوم خودیها، روزانه معادل ۱۲۰هزار دلار پول، بدون حساب و پشتوانه چاپ کرده است. اما قابل توجه این‌که ۷۰درصد این عدد یعنی ۸۴هزار دلار به جیب هشت دهم درصد یعنی ۶۸۰هزار نفر از کارگزاران و وابستگان رژیم می‌رود. یعنی با فرض توزیع این عدد بین مردم، روزانه ۴میلیارد و ۲۰۰میلیون تومان سهم آن اقلیت هشت دهم درصدی (شامل: مافیای سپاه، کارگزاران، آقازاده‌ها و سایر وابستگان نظام ـ ۶۸۰هزار نفر) می‌شود و سهم اکثریت ۸۴میلیون نفری، همین افزایش ۲۵۰درصدی کالاهای اساسی است. به این ترتیب دولت رئیسی با همین یک فقره (چاپ اسکناس) میلیونها نفر را به خط فقر مطلق یا نیستی و نابودی می‌کشاند. عبدالناصر همتی رئیسی سابق بانک مرکزی رژیم خطاب به رئیسی نوشت: «چرا هر وعده‌یی که دادید، به عکس شد؟... چرا سفره مردم خالی‌تر شد؟ چرا فوق‌سلطان چاپ پول شدید؟» (خبرآنلاین ـ‌۳۱مرداد ۱۴۰۲). پاسخ این «چرا»ها را یک اقتصاددان حکومتی دیگر چنین داده است: «در ۲۳ماه دوران دولت رئیسی به اندازه دوره ناصرالدین‌شاه قاجار تا دولت حسن روحانی نقدینگی ایجاد شده و... بدتر این‌که دوسوم نقدینگی به‌دلیل ناترازی بانکها و فساد صورت گرفته در این شبکه ایجاد شده است». وی این نقدینگی را «غارت کامل و تمام‌عیار از ملت ایران» توصیف کرد (سعید لیلاز ـ روزنامهٔ حکومتی هم‌میهن ـ۲۳خرداد ۱۴۰۲). به این ترتیب آشکار می‌شود که عامل اصلی گرانی کمرشکن و فقر روزافزون مردم ایران، افزایش مداوم نقدینگی و چاپ بی‌وقفهٔ اسکناس بدون پشتوانه است که دود آن به چشم مردم و سود آن به جیب غارتگران حاکم می‌رود. سایت حکومتی بهار نیوز (۳۱مرداد) در مطلبی با عنوان «دولت فقر را توزیع کرده است»، با اشاره به این‌که «دولت در موضع انفعالی و برای رفع اتهام از خود به آمارسازی پرداخته است»، نوشت: در دولت سیزدهم «توزیع عادلانه ثروت اتفاق نیافتاده است و این فقر بوده که به‌صورت عادلانه توزیع شده است». حسین راغفر کارشناس حکومتی (۱۹اسفند ۱۴۰۱)، ضمن ابراز نگرانی از آثار گرانی و به حرکت درآمدن لشکر گرسنگان هشدار داد: «هنوز این لشکر گرسنگان به میدان نیامده است. وضع به جایی خواهد رسید که اگر این لشکر گرسنگان به میدان و خیابان بیایند هیچ‌کس نمی‌تواند اینها را جمع کند».