چهارشنبه، ۱۸دیماه ۱۳۹۸ساعت ۶ و ۱۹دقیقهٔ صبح، در پی وعدهٔ «انتقام سخت» توسط رژیم به‌خاطر هلاکت قاسم سلیمانی، ناگهان انفجاری در آسمان شاهدشهر تهران رخ داد؛ تنها ۱۹ثانیة بعد انفجار دوم و در پی آن دریایی از آتش و آهن گدازان که بر زمین فرو ریخت.

ساعاتی بعد مشخص شد حادثه مربوط به پرواز شمارهٔ ۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین است که با ۱۷۶سرنشین، در مسیر کی‌یف قربانی «انتقام سخت» آخوندهای حاکم بر ایران و سپاه پاسداران شده است. فاجعه‌یی بهت‌آور که در آن متأسفانه تمامی سرنشینان جان خود را از دست دادند.



از همان ابتدا و به‌ویژه به‌خاطر همزمانی موشک‌پرانی سپاه ناظران بین‌المللی حدس می‌زدند که، هواپیمای اوکراینی بر اثر شلیک موشک سقوط کرده است. اما سخنگوی نیروهای مسلح رژیم با دستپاچگی این گمانه‌زنی‌ها را «دروغ محض» نامید که «توسط خط نفاق به نفع آمریکایی‌ها دنبال می‌شود و توطئه‌یی دیگر در حوزهٔ جنگ روانی» علیه نظام است! (ابوالفضل شکارچی-۱۸دی۹۸)؛ دستگاههای دیگر رژیم هم علت حادثه را ناشی از «نقص فنی» هواپیمای بوئینگ به‌خاطر «ضعف فناوری آمریکایی» آن اعلام کردند! (خبرگزاری نیروی قدس-تسنیم-۲۰دی۹۸)؛ «رئیس سازمان هواپیمایی» رژیم هم «اساسا احتمال انفجار از طریق شلیک موشک را به‌دلیل پروتکل‌های موجود و مسیر پرواز منتفی دانست!» (خبرگزاری حکومتی ایرنا-۲۱دی۹۸)؛ بوق‌های تبلیغی رژیم نیز پیاپی سناریوی «شلیک موشک» را جنگ روانی دشمن دانسته و عوامل خود را یکی پس از دیگری به صحنه آوردند تا مثلاً بگویند «بنده... با ۳۵سال سابقهٔ پرواز می‌گویم سناریو سقوط هواپیمای اوکراینی با موشک غلط است!» (شهبازی-۱۹دی۹۸)؛ و آخوند روحانی هم گفت اصلاً «در آغازش برای ما روشن نبود حادثه چی هست!» (۱۷دی۹۹).



وقتی هم کانادا، استرالیا، آمریکا و انگلستان اعلام کردند پرواز۷۵۲ هواپیمایی بین‌المللی اوکراین توسط شلیک موشک زمین به‌هوا ساقط شده است، رژیم به فرافکنی و فرار به جلو روی آورد و ضمن انکار نقش خود در این فاجعه، طرف اوکراینی را مقصر نامید؛ چرا که: «هواپیمای اوکراینی نقص فنی داشت، مهندس ایرانی اجازهٴ پرواز نداد، اما مهندس اوکراینی اعلام کرد مشکلی نیست و پرواز می‌کنیم!» (تسنیم-۲۰دی۹۸).



پرده‌ها کنار می‌رود- اعتراف ناگزیر!
یک روز پس از حادثه، دستگاههای اطلاعاتی ایالات متحده اعلام کردند بر اساس تصاویر مادون قرمز ماهواره‌های شناسایی، با اطمینان می‌توان شلیک دو موشک زمین به هوا و نزدیک شدن آنها به بدنهٔ هواپیما را مشاهده کرد (سی. ان. بی. سی-۱۹دی۹۸)؛ و نخست‌وزیر کانادا هم اعلام کرد «نمودها نشان می‌دهد موشکهای رژیم ایران هواپیمای اوکراین را ساقط کرده است» (سی. بی. سی نیوز-۲۱دی۹۸)؛ چند روز بعد هم اعلام شد «نیویورک تایمز فیلمی از لحظهٔ برخورد هواپیمای اوکراینی، تنها چند دقیقه که از پرواز آن بر فراز تهران می‌گذشت، به دست آورده است» (نیویورک تایمز-۲۴دی۹۸) و همرا با این خبر فیلم دردناک مزبور منتشر شد.

شواهد غیرقابل انکار، فشارهای داخلی و فریاد خشم و دادخواهی خانواده‌های داغدار و فشارهای بین‌المللی، در نهایت رژیم آخوندی را مجبور به اعتراف کرد. ستاد کل نیروهای مسلح رژیم طی اطلاعیه‌یی علت حادثهٔ هواپیمای اوکراینی را «شلیک موشک» به‌علت «خطای انسانی غیرعمد در تشخیص شیئ پرنده!» اعلام نمود (۲۱دی۹۸).



آنگاه کارگزاران و جانیان با منت‌گذاری که «اگر ما خودمان (علت حادثه) را نمی‌گفتیم، کسی متوجه نمی‌شد» اشک تمساح ریختند که «کاش من در آن هواپیما می‌سوختم!» (پاسدار سلامی-سرکردهٔ سپاه پاسداران-۲۲دی۹۸).

اما به‌رغم این اعتراف ناگزیر، رژیم طی یک سال گذشته، با رسوایی تمام جامعه بین‌المللی، به‌خصوص دو کشور اصلی درگیر، اوکراین و کانادا و خانواده‌های قربانیان را در مورد ارائهٔ یک گزارش دربارهٔ چند و چون واقعه سر دوانده است. ابتدا به مدت چند ماه به بهانه‌های مختلف از دادن جعبه سیاه هواپیما به مراجع ذیربط برای بازخوانی آن خودداری کرد، اما پس از آن بارها و بارها تا امروز از پاسخ به درخواست اوکراین و کانادا و سایر کشورها برای انجام یک تحقیق بی‌طرفانه بین‌المللی طفره رفته و با امروز و فردا کردن هیچ گزارشی در این باره منتشر نکرده و سردمداران رژیم پیوسته تکرار می‌کنند که حادثه بر اثر خطای غیرعمد یک نفر اتفاق افتاده و آن یک نفر هم به‌زودی محاکمه خواهد شد!



چرا رژیم از گزارش واقعیت طفره می‌رود؟
به‌رغم اعتراف ناگزیر که سقوط هواپیمابر اثر شلیک موشک سپاه پاسداران رخ داده، اما رژیم حاضر نیست روشن کند که این واقعه چرا و چگونه رخ داده است؟ چرا؟

پاسخ، یا بخشی از پاسخ را می‌توان در توضیحات رالف گودیل مسئول پرونده در دولت کانادا یافت: «آسمان ایران آگاهانه برای مخفی کردن حملهٔ موشکی سپاه پاسداران به اهداف آمریکایی باز نگه‌داشته شده بود (سپاه پاسداران). برای این‌کار از مسافران به‌عنوان سپر انسانی استفاده کرده است. این خطای انسانی نیست و سپاه پاسداران به‌طور مؤثری تحقیقات را تا این نقطه در کنترل خود داشته است».



البته این نکته که حمله و شلیک به هواپیمای اوکراینی عمدی بوده و دستور آن از بالاترین سطوح سپاه و حتی نظام صادر شده و هدف آن مغشوش کردن فضا بوده است؛ کما‌این‌که سپاه پاسداران در اطلاعیه‌یی اعلام کرد: «ماجراجویی آمریکا مسبب سرنگونی هواپیمای اوکراینی است». از همان روزهای نخست عمدی بودن شلیک موشک هم در سطح جامعه و هم در فضای مجازی به‌طور گسترده‌یی مطرح بود. تجسم این آگاهی عمومی و خشم و نفرت ناشی از آن، قیام دانشجویان دانشگاههای تهران در دی۹۸ بود که نوک تیز اتهام خود را متوجه سپاه پاسداران و «خامنه‌ای قاتل» کردند.



این واقعیت از چشم خانواده‌های قربانیان نیز پوشیده نیست؛ آنها به‌رغم تهدیدهای رژیم و تلاش مستمر برای ساکت کردنشان، اما فریاد اعتراض خود را بلندتر کرده‌اند. این خانواده‌ها از جمله در جلسه‌یی که برای به‌اصطلاح دلجویی از آنها و وعدهٔ فریبکارانهٔ رسیدگی به خواسته‌هایشان تشکیل شده بود، این وعده‌ها را به سخره گرفتند و از جمله گفتند: «یک مشت آدم جنایتکار چطور ممکن است در تحقیقات شرکت داشته باشند؟ چاقو چطور ممکن است دستهٔ خودش را ببرد؟ فرمانده هوافضا که خودش دستش تا مرفق به خون عزیزان ما آلوده است آیا اجازه می‌دهد تحقیق درستی انجام شود؟».

آری رژیم هرگز پای یک تحقیق واقعی در مورد این واقعه نخواهد آمد چرا که می‌داند اگر کمترین شکافی در این ماجرا باز شود، نه تنها پای بالاترین سطوح فرماندهی سپاه، بلکه شخص ولی‌فقیه ارتجاع به میان می‌آید.





خون ناحق قربانیان گریبان رژیم را رها نمی‌کند
با گذشت یک سال از این جنایت بزرگ رژیم تبهکار آخوندی هم‌چنان تلاش می‌کند با زد و بند، رشوه‌دادن، پشت هم اندازی و شارلاتان بازیهای بین‌المللی ظریف و وزارت‌خارجه‌اش، یا با شیوه‌های سخیفی مانند شهید اعلام کردن قربانیان، از پیامدهای جنایت ساقط کردن هواپیمای اوکراینی و کشتن ۱۷۶مسافر بیگناه، بگریزد.

اما وقایع یک سال گذشته نشان می‌دهد رژیم نتوانسته از پیامدهای اجتماعی و خشم مردم و خانواده‌های قربانیان بگریزد (که نمود آن قیام دیماه ۹۸ بود) کما‌این‌که نمی‌تواند از پیامدهای سنگین بین‌المللی آن بگریزد.

مجاهدین و مقاومت ایران نیز قویاً خواستار آن هستند که این جنایت هولناک با محاکمهٔ خامنه‌ای و روحانی و سران سپاه در دادگاههای بین‌المللی و انحلال سپاه پاسخ داده شود.