To, co mnie najbardziej porusza w twórczości Juliana Fałata, to jego zimowe pejzaże, w tej tematyce nie ma on sobie równych, nikt jak Fałat nie potrafił stworzyć tak bogatej modulacji bieli śniegu. Słusznie pisał Jan Lechoń w Dziennikach: „Śniegi Fałata nie mają dotąd równych sobie w świecie, jako brawurowe użycie farb wodnych i jako sugestie nastroju". Ale nie to pozostanie jego największym osiągnięciem. Fałat potrafił zatrzeć granicę między ulotną akwarelą a malarstwem olejnym, w jego twórczości, na pierwszy rzut oka, trudno odróżnić olej od akwareli, a tak potrafili malować wyłącznie geniusze pędzla.