W jaki sposób dotrzeć do zawodowego spełnienia? Jak je osiągnąć? I jak zarabiać pieniądze robiąc to, co sprawia nam przyjemność?

Rozmawiałam z dziesiątkami osób na ten temat i dla żadnej z nich nie było i nie jest to łatwe.
Dla niektórych wręcz nieosiągalne.
Od czego zatem zacząć?
Tą podróż rozpoczynamy już w szkole, w której system w dalszym ciągu nie wspiera nas w rozwoju mocnych stron, tylko każe nam się podciągać w naszych kulawych obszarach. Kiedy z kolei następuje moment naszej niepodległości i dorosłej decyzji czyli wybór studiów, okazuje się, że nie jesteśmy wcale tacy wolni i niepodlegli, ponieważ musimy zmierzyć się z oczekiwaniami rodziców oraz otoczenia. W dodatku może się okazać, że uczelnia do której chcemy się dostać, nie chce nas – co wtedy?
Bywa też tak, że trafiamy na wymarzona uczelnię, a po roku jesteśmy rozczarowani i utwierdzamy się w przekonaniu,
że tą drogą na pewno nie pójdziemy.
I to jest częsta dostępna świadomość zawodowa – wiem, czego nie chcę robić i jak nie chcę pracować.
Ale czego w takim razie chcę?
Co mi przyniesie spełnienie, przyjemność, radość i pieniądze?
I jak mam się tego dowiedzieć, jak mogę to sprawdzić?
Do rozmowy zaprosiłam Aleksandrę Więcką, która ułożyła z puzzli wszystkich zawodowych doświadczeń spójny i kompatybilny z jej talentami obraz.
Dzisiaj Ola jest specjalistką od projektowania historii i strategii komunikacji. Łączy Storytelling z metodą Design Thinking i treningiem kreatywności. Uczy innych jak opowiadać o sobie, markach, firmach, filmach i o czym kto jeszcze chce opowiadać. Jest też dziennikarką, dramatopisarką i scenarzystką. Autorką artykułów m.in. dla Newsweeka, Pulsu Biznesu, Wysokich Obcasów, Elle, Urody Życia. Twórczynią takich dramatów jak: Re: Moliere (2011, Teatr Powszechny w Łodzi), Łazienka (2012, Scena Przodownik, Warszawa) i adaptacji Biedna, ale sexy (2012, TeatrPowszechny, Warszawa). Współpracowała min z TVP, TVN, Burda Media, Axel Springer Polska, EDIPRESSE, AGORA S.A, PKN ORLEN.
– teoria Carol Dweck mówiącą o tym, że ludzi można podzielić na dwie grupy względem nastawienia wobec wyzwań i trudności:
1) nastawienie na trwałość – fix minded (czyli wiara, że zdolności są stałe i przez całe życie musimy je udowadniać)
2) nastawienie na rozwój – growth minded (przekonanie, że nasze cechy możemy rozwijać przez pracę)
– spektakularna porażka, która daje wolność i uwalnia od lęku przed nią
– rola przypadku w nagłych zawodowych zwrotach akcji
– to, w jaki sposób pozwalamy sobie podcinać skrzydła
– na ile znajomość swoich mocnych stron i talentów według wybranej metodologi może pomóc w zaprogramowaniu zawodowych działań
– kulturotwórcza rola konfliktu