با تشدید بحران‌هایی که از هر سو بر سر رژیم آوار شده و با ضربات خوارکننده‌یی که پشت سر هم بر رژیم فرود می‌آید، شکافهای حاکمیت نیز بیش ار پیش تعمیق می‌شود. جدیدترین نمونهٔ آن، اظهارات نمکی وزیر بهداشت و درمان روحانی است.





اعتراف به شکست رژیم در زمینهٔ کرونا
نمکی طی اظهاراتی در روز چهارشنبه ۱۸تیر در جلسه اضطراری ستاد فرماندهی مدیریت بیماری کرونا در کلان‌شهر تهران، علت غیبت ۴روزه‌اش را بیان کرد. او که روز پیش از آن علت این غیبت را مشکلات سختی که این روزها او و همکارانش داشتند، ذکر کرده بود، این بار گفت: «من مدتها جلو دوربین نیامدم، چون هم قهر بودم هم دل‌شکسته و هم عصبانی». اظهارات بعدی او روشن می‌کرد که علت قهر و دل‌شکستگی او، شکست رژیم در برابر کرونا بوده است. وی با اعتراف به‌این که در دولت روحانی می‌دانستند بازگشایی‌ها چه فاجعه‌یی به‌دنبال دارد، گفت: «ما اگر در کرونا دچار خسران شدیم به‌این دلیل نیست که ندانیم این بازگشاییها آمار را افزایش می‌دهد».



وزیر بهداشت دولت روحانی که خود در این جنایت ضدبشری و روانه کردن میلیونها تن از مردم ایران به‌میدان مین کرونا شراکت داشته، اعتراف کرد: «این جبر ما نبود بلکه این ضعف ما و زانو زدن ما در مقابل اقتصادی بود که بیش از این پتانسیل و کشش نداشت». به‌این ترتیب وی اعتراف کرد خطی که رژیم به‌دستور خامنه‌ای برای تحمیل کلان تلفات انسانی بر مردم ایران در پیش گرفت، از روی جبر نبود، بلکه به‌خاطر آن بود که حاضر نشد مانند کشورهای دیگر بهای قرنطینه کردن مردم را بپردازد.



وی که پیش از این، در توجیه سر باز زدن رژیم از تأمین معیشت مردم، قرنطینه را یک شیوهٔ قرون‌وسطایی نامیده بود، این بار با مثال آوردن از کشورهای دیگر که هر کدام دهها و صدها میلیارد دلار را به‌تأمین سلامت و تأمین معیشت مردم اختصاص داده‌اند؛ اعتراف کرد از یک میلیارد یورویی که خامنه‌ای به‌اصطلاح برای کرونا اختصاص داد، تنها ۳۰درصد آن به‌وزارت بهداشت و درمان داده شده است.



وی در حالی که سنگ مردم فقیر و تهیدست را به‌سینه می‌زد، علت اصلی این فاش‌گویی‌ها را هم برملا کرد و با اشاره به‌گزارش نهادهای امنیتی گفت: این‌که مردم از فقر و تهیدستی رو به‌سمت طغیان می‌روند، یک بحث جدی است». او آنگاه با رذالت خاص ایادی و مهره‌های رژیم، با تیز کردن تیغ سرکوب و مجیزگویی از خلیفهٔ ارتجاع، از «نیروهای امنیتی، نظامی و انتظامی خواست برای عدم شکل‌گیری طغیان فکر کنند».



سایهٔ وحشت از قیام بر سراسر رژیم
این تنها نمکی نیست که از چشم‌انداز طغیان توده‌های به‌جان آمده از کرونا و از فقر و فساد و تباهی و از به‌حرکت درآمدن ارتش عظیم بیکاران و گرسنگان به‌حول و ولا افتاده است، این روزها از پاسداران و مهره‌های اطلاعاتی و امنیتی که مجلس ارتجاع را پر کرده‌اند، تا گماشته‌های فاسد و جنایتکار خامنه‌ای در نمایشهای جمعه شهرهای سراسر کشور و تا رسانه‌های حکومتی، فریادها و هشدارهای فزاینده نسبت به‌انفجار در تقدیر به‌گوش می‌رسد.



گماشتهٔ خامنه‌ای در نمایش جمعهٔ املش، آخوندی به‌نام رنجبر فریاد سر داد: «دشمن باز هم خدای نکرده شاید بخواهد نقشه‌ای بکشد مردم بریزند خیابان و مشکلاتی ایجاد شود و طبقه متوسط ضعیف جامعه در اثر مشکلات اقتصادی بیایند تو خیابان یک حرکتهایی انجام بدهند».

روزنامهٔ حکومتی اقتصاد سرآمد (۱۵تیر) می‌نویسد: «مملکت روزهای عجیبی را دارد می‌گذراند؛ انفجارهای عجیب در همه چیز و در همه ساحت‌های زندگی. آن‌قدر عجیب که سالم‌ترین ذهنها هم گاهی به‌توهم می‌افتند، چه شده؟چه خبر است؟ چرا اوضاع جوری شده که انگار عنان همه چیز از کف رفته باشد؟».



روزنامهٔ مستقل (۱۵تیر) هم می‌نویسد: «آن چیزی که ایران در تابستان۲۰۲۰ نگران آن است، شورشهای شهری است. با توجه به‌فقر گسترده، شیوع کرونا و جمعیت فقیر مستأصل که هیچ راه‌حلی برای آن یافته نشده، باید نگران بود».

آری، واقعیت این است که رژیم آخوندی برای هیچ‌یک از بحران‌هایی که هر روز شدیدتر و مرگبارتر می‌شود، از کرونا تا ورشکستگی اقتصادی و فقر موحش و سیاهی که می‌رود سراسر جامعه را فرا بگیرد، هیچ راه‌حلی ندارد.



اما واقعیت مهمتر آن است که تنها راه‌حل، نفی و نابودی رژیم و خلاصی از فاشیسم دینی حاکم به‌دست مردم و مقاومت سازمان‌یافتهٔ ایران است. این حقیقتی است که مردم ایران هر روز بیش از روز پیش به‌آن می‌گروند و ایمان می‌آورند و همین حقیقت است که رژیم را سراپا غرق در سرگشتگی و هراس کرده است.