در هیجدهمین روز قیام، وقتی خامنه‌ای قفل از دهان برداشت تا دربارهٔ قیام و انقلابی که رژیمش را درنوردیده حرف بزند، در میان خط و نشانهای سرکوبگرانه و ترس‌آلود او زهوار دررفتگی نظام و آشفتگی او از «خواص» بی‌بصیرت در ولایت ارتجاع هم شایان توجه بود. خلیفهٔ ارتجاع به‌آنها گفت: «در همان اول کار بعضی از خواص... بدون تحقیق اطلاعیه دادند، بیانیه دادند، حرف زدند، اظهاراتی کردند... بعضی از آنها نیروی انتظامی را متهم کردند، سازمان انتظامی کشور را متهم کردند، پلیس را متهم کردند...»

خامنه‌ای سپس تکلیف آنها را هم مشخص کرد: «باید موضع بگیرند! باید صریحاً اعلام کنند که با آنچه که اتفاق افتاده مخالف هستند!». او سپس با تأکیدی بیش از پیش، بار دیگر این خواص دم درآورده را مورد عتاب و خطاب قرار داد و با نام بردن از مجاهدین، سرنگونی را گوشزد کرد و گفت: «باید بفهمید که مسأله، دلسوزی برای یک دختر جوان نیست، بایداین را می‌فهمیدید، اگر نفهمیدید بفهمید! اگر فهمیدید باید موضع اعلام بکنید!» (سخنرانی خامنه‌ای ـ ۱۱مهر ۱۴۰۱).



اولین کس از خواص که کرنش کرد و پیشانی ذلت بر خاک گذاشت، حسن، نوهٔ خمینی ملعون بود. بیانیه داد و ضمن مجیزگویی برای خلیفه درمانده ولایت با بیان این‌که «بین «اعتراض» با «اغتشاش» که ریشه در دسیسه‌های دشمنان مردم دارد، تفاوت وجود دارد» جای خود را مشخص کرد و افزود: «شعارهای تند و خشمگینانه ثمری نمی‌دهد» (سایت جماران ـ ۱۲مهر).

دومین این خواص بی‌خاصیت، آخوند صادق لاریجانی بود؛ او که پیشاپیش دستمزد کرنش خود را گرفته و خامنه‌ای سران سه قوه‌اش را در «مجمع تشخیص مصلحت» برای «موضع‌گیری» زیر دست او نشانده بود، در جلسه‌یی که ریاستش را داشت گفت: «دشمن دارد اغتشاش می‌کند در کشور و بهانه است آن حادثه برای حمله کردن به‌اصل نظام»... . وی پس از تأیید «نیروهای انتظامی و دفاع کشور که پای کار ایستاده‌اند». ابراز امیدواری کرد که: «انشاءالله این مسائل هم جمع بشود و جمع می‌شود». اعترافی به‌این واقعیت که پس «مسائل جمع نشده» است (افتتاحیهٔ نهمین مجمع تشخیص ـ تلویزیون رژیم ـ ۱۲مهر).

پس از آن نوبت سران سه قوه بود که موضع بگیرند. رئیسی جلاد که حرفی جز تأیید ولی‌نعمتش و «فصل‌الخطاب» خواندن اباطیل او نمی‌توانست داشته باشد. اژه‌ای سردژخیم قضاییهٔ خامنه‌ای اما عمق و گسترهٔ بیشتری از زهوار دررفتگی نظام را برملا کرد و ابراز تأسف کرد که «بعضیها، من نمی‌دانم چرا، خیلی زود فراموش می‌کنند خیلی زود تحلیلهای سریع می‌دهند... موضع می‌گیرند و ناخواسته و یا خدای ناکرده افرادی خواسته در زمین دشمن بازی می‌کنند» (همان منبع).



اما شگفتی اصلی در حرفهای پاسدار قالیباف رئیس مجلس دست‌ساز خامنه‌ای بود. او در حرفهای کاملاً بوداری گفت: «ما اگر می‌خواهیم بر این جنگ شناختی غلبه پیدا کنیم اول نیازمندیم که این تعارضها و این برداشتها و درکهای متفاوت در همین بخش حکمرانی را اصلاح کنیم». قالیباف در ادامه با نیشی به‌رئیسی و دولت او با کد «ناکارآمدی» افزود: «دشمن بر بستر ناکارآمدی سوار می‌شود و این مشکلات را فراهم می‌آورد». وی سپس تصریح کرد: «من فکر می‌کنم باید به‌این سمت حرکت کنیم که همه‌مان اول به‌یک درک مشترکی نسبت به‌مسائل کشور برسیم؛ اگر برداشت واحدی پیدا نکنیم، فهم و درک مشترکی پیدا نکنیم، بنده بعید می‌دانم که بتوانیم هم‌افزایی ایجاد کنیم، ولو این‌که باهم هماهنگ باشیم» (همان منبع).

مخالف‌خوانیهای قالیباف، آن هم در جلسه‌یی که قرار بود شرکت‌کنندگان با موضع‌گیریهایشان، انسجام نظام را در برابر قیام و «دشمن» به‌نمایش بگذارند، نشان داد که قیام طی ۱۸روز گذشته کار خود را کرده و زهوار دررفتگی در نظام تا کجاها پیش رفته است. هم‌چنین روشن شد که در جستجوی خواص مورد نظر خامنه‌ای، نباید حاشیه نظام یا دپوهای آن را کاوید، بلکه بایستی آنها را در بالاترین سطوح نظام و در نزدیکترین لایه‌ها به‌هستهٴ سخت قدرت جستجو کرد.

سؤال مقدر این است که آیا خامنه‌ای با سخنرانی خود و تغیُر و تحکم به «خواص» می‌تواند «مسائل را جمع کند» و زهوار دررفتگی مرگبار رژیم را علاج کند؟ پاسخ را رهبر مقاومت در پیامی بلافاصله پس از سخنرانی خامنه‌ای، داده و تصریح کرده بود: «اکنون پس از شاه، نوبت شیخ درمانده است که در آخر خط، در برابر حکم تاریخ قرار گرفته است. خامنه‌ای بیهوده آب در هاون می‌کوبد و برای نیروها و دستگاههای زهوار در رفتهٔ ولایت شن می‌پزد!» (پیام مسعود رجوی ـ ۱۱مهر ۱۴۰۱).