Naukowczynie i artystki przecierające szlaki w świecie zdominowanym przez mężczyzn, pisarki wprowadzające do literatury kobiece narracje i postępowe inteligentki dyskutujące o wykluczeniu na łamach czasopism, magnatki fundujące szkoły i żołnierki walczące o niepodległość – słusznie otrzymują coraz więcej miejsca na kartach historii, a ich życiorysy stają się inspiracjami dla kolejnych książek, filmów i wystaw. Nie sposób jednak nie zauważyć, że w tej reprezentacji nadal brakuje ogromnej rzeszy kobiet, których biografie sprzęgnięte były z tymi pierwszymi – w sposób wyraźny lub za pomocą niewidocznych na pierwszy rzut oka nici powiązań i zależności. Służące obsługujące swoje lepiej sytuowane panie, pracownice seksualne lądujące z potomstwem na marginesie społeczeństwa nierzadko po tym, gdy zostały wykorzystane przez pana domu, w którym służyły, pracownice fabryk i zakładów wytwarzające modne stroje oraz chłopki produkujące żywność do miast – to cały zastęp kobiet, dla których rzadko znajduje się miejsce w zbiorowej świadomości. Chcemy o nich przypomnieć.

Pomimo wielkich aspiracji Polaków i Polek do inteligenckiego lub szlacheckiego pochodzenia, prawda jest taka, że prababki i babki większości z nas były chłopkami lub robotnicami. Podczas trzeciego spotkania zeszłorocznej Feminatywy porozmawły o ich życiu, i ich codziennych zmagania w szerszym kontekście walki o równouprawnienie kobiet pisarki Joanna Kuciel-Frydryszak i Alicja Urbanik-Kopeć oraz badaczka dziejów warstw najuboższych i historii społecznej kobiet – Monika Piotrowska-Marchewa.