Ölümüne kadar insanın en aktif kullanması gereken kabiliyeti aklı olmalıdır. Kur’an şahittir ki insan, ancak aklını kullanarak, vahyin kılavuzluğunda yol aldığında ve bir ömür acaba doğruda mıyım, doğru ilerliyor muyum, her şey doğru mu gidiyor endişeleri ve kendine dönük eleştirileriyle insandır, Müslümandır. İnsanın nefsini eleştiren yanı, eleştirinin en değerli yeridir diyebiliriz. Nefsine eleştiriyi terk eden için rableşme süreci başlar. Rableşme süreci derken kastettiğimiz, insanın kendini yeterli görüp o haliyle çevresi ve çevresindekilere ayar vermeye kalkmasıdır. Tüm eksikliklerden münezzeh olan sadece Allah’tır. Onun dışında herkesin sözü, düşüncesi ve değerlendirmeleri ölçülüp tartıldıktan sonra alınmayı hakedebilir.