Dzisiaj zajmiemy się pierwszym królem Izraela. Wielu myśli, że tym pierwszym królem był Dawid z plemienia Judy, a drugim Salomon, syn Dawida. Jednak pierwszym królem był Saul z plemienia Beniamina. Jak to się stało, że został królem? Dlaczego po nim królem nie został któryś z jego synów? Co Biblia mówi nam na temat jego plemienia? Jaki związek z królem Saulem miało miasto Jabesz-Gilead?

Izraelem kierowali sędziowie. Właśnie nim jest poświęcona księga Sędziów. Ostatnim sędzią był Samuel, gdy zrobił się stary ustanowił swoich synów sędziami. Okazali się oni jednak przekupni. Izraelici przyszli do Samuela i powiedzieli, że chcą być jak inne narody i chcą mieć króla. Samuel, który był ostatnim sędzią, ale był także prorokiem dostał zadanie namaszczenia na króla Saula. Był on bardzo nieśmiały i skromny. Gdy prorok Samuel zaczął mu mówić o roli jaką ma odegrać powiedział: “ jestem tylko Beniaminitą, więc z najmniejszego plemienia izraelskiego, a ród mój jest najmniejszy z rodów plemienia Beniamin” (1 Samuela 9:21). Saul powiedział, że jest z najmniejszego plemienia. Dlaczego plemię Beniamina było takie małe?

Ostatnie rozdziały księgi Sędziów mówią o wojnie między plemieniem Beniamina, a pozostałymi Izraelitami. Pomimo ogromnej przewagi liczebnej Beniaminici początkowy wygrali. Później jednak zostali wybici prawie co do nogi. Księga Sędziów 20:47 mówi, że “sześciuset mężów zawróciło i uciekało na pustynię do skały Rimmon, i pozostali tam przy skale Rimmon przez okres czterech miesięcy”. Z plemienia Beniamina pozostało przy życiu tylko tych 600 wojowników. Dostali oni 400 kobiet z miasta Jabesz-Gilead, a pozostałych 200 wojowników miało pójść do Szilo i porwać sobie żony spośród młodych kobiet, które przyjdą na święto.

Nie wiemy tego na pewno, ale być może prababka króla Saula pochodziła z Jabesz-Gilead albo była jedną z tych porwanych kobiet. Porwanych podczas święta w Szilo. Osobiście myślę, że prababka Saula pochodziła z Jabesz-Gilead. Matkę mamy jedną, ale dwie babcie, a aż cztery prababcie. Tutaj mówimy jednak o jeszcze dalszych pokoleniach wstecz. Wydaje się więc logiczne, że przynajmniej jedna z prababek króla Saula była kobietą pochodzącą z Jabesz-Gilead. Król Saul zaczął swoje królowanie w związku z tym miastem. Również jego śmierć wiąże się z Jabesz-Gilead. Co się tam wydarzyło?

Samuel namaścił Saula na króla i przedstawił go ludowi. Większość jednak ludzi wyśmiała go. Namaszczony król wrócił do swojej posiadłości, do pługa i do orki. Wtedy usłyszał, że miasto Jabesz-Gilead jest oblegane przez Ammonitów. Zwołał więc wojowników i pokonał najeźdźców. Wtedy dopiero uznali go wszyscy Izraelici. Mieszkańcy Jabesz-Gilead nigdy nie zapomnieli tego co dla nich zrobił. Przed Saulem stanęło jednak jeszcze większe zadanie.

W Izraelu rządzili wtedy Filistyni. W różnych miejscach rozlokowali oni swoje załogi wojskowe. Nie pozwalali też na to aby w Izraelu byli kowale. Izraelici musieli chodzić do Filistynów aby ostrzyć narzędzia rolnicze. Nie mogli też wyprodukować sobie broni. Jonatan, najstarszy syn króla Saula, zaatakował załogę filistyńską. Wyruszyła więc armia filistyńska. Saul też wyruszył razem ze swoimi ludźmi. Co Biblia mówi o uzbrojeniu Izraelitów? W 1 Samuela 13:22 czytamy: “nie było ani miecza, ani oszczepu w ręku całego zastępu, który był z Saulem i Jonatanem. Tylko Saul i Jonatan, jego syn, mieli je”. Uzbrojeni w miecz byli tylko Saul i jego syn Jonatan. Czy to znaczy, że Izraelici byli bezbronni?

W 1 Kronik 12:2 czytamy o wojownikach z plemienia Beniamina: “uzbrojeni byli w łuki, umieli zarówno z prawej, jak i z lewej ręki miotać kamieniami i strzelać z łuku, a wywodzili się ze współplemieńców Saula, Beniaminitów”. To plemię słynęło z leworęcznych wojowników. Nie chodziło jednak o wrodzoną leworęczność zwaną też dawniej mańkuctwem. Młodym Beniaminitą zawiązywano prawą rękę na plecach aby zmusić ich do używania drugiej ręki. Dzięki temu potrafili w boju posługiwać się oboma rękoma. Słynni też byli z miotania kamieni z procy. Większość osób kojarzy procę z Dawidem. Ciekawe jest jednak to, że Dawid spędził swoją młodość pasąc owce, a tereny plemion Judy i Beniamina były obok siebie. Tak więc jest prawdopodobne, że Dawid nauczył się strzelać z procy właśnie od ekspertów z plemienia Beniamina.

Wracając do króla Saula. Miał on przy sobie wojowników z wielu plemion, między innymi ze swojego z plemienia Beniamina. Nie mieli oni wprawdzie mieczy, ale potrafili posługiwać się procami i łukami. Przypomina to trochę sytuację na Okinawie. Zabroniono tam posiadania broni i miejscowi ludzie nauczyli się wykorzystywać wszystko co mieli pod ręką do walki. Tak więc chociaż Filistyni byli lepiej uzbrojeni to Izraelici na pewno nie byli bezbronni. Jak zwykle doszło więc do sytuacji patowej.

Dlaczego jednak Izraelici nie atakowali? Prorok Samuel zapowiedział królowi Saulowi, że ma czekać na niego 7 dni. Upływał już ostatni siódmy dzień, a Samuel nie nadchodził. Saula zaczęli opuszczać jego wojownicy. Wtedy król Saul sam złożył ofiarę i właśnie wtedy przybył prorok Samuel. Karą za brak cierpliwości miało być to, że królestwo nie pozostanie przy jego rodzinie. Saul jednak dalej był królem. Nie utracił tej władzy. Czuł pewnie jednak gniew proroka i co za tym idzie nie spodziewał się pomocy Bożej. Izraelici więc nie atakowali.

Teren ziemi obiecanej do dużo gór, wąwozów, urwisk itd. Izraelici stali na jednej górze, a Filistyni na drugiej, pomiędzy nimi było urwisko. Każda strona więc znajdowała się w miejscu idealnym do obrony, ale trudnym do ataku. Podobnie będzie później podczas starcia, które rozpoczęło się od pojedynku między Dawidem i Goliatem. Tam też obie strony były na wzgórzach, pomiędzy którymi była dolina, w której Dawid starł się z Goliatem. Dawid zasłynął wtedy z zaufania do Boga, ale nie był on pierwszy. Kto więc wykazał się odwagą w tym pierwszym starciu między Izraelitami i Filistynami?

W 1 Samuela 14:6 czytamy: “Jonatan rzekł do swojego giermka: Choć, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców; może Pan uczyni coś dla nas, gdyż Panu nietrudno wybawić przez wielu czy przez niewielu”. Innymi słowy Jonatan, syn Saula uważał, że Bóg może dać wybawienie przez armię, ale może też posłużyć się jednym człowiekiem. Ruszył więc i zaatakował wraz z giermkiem strażników. We dwójkę zabili około 20 wojowników. Wtedy doszło jeszcze do trzęsienia ziemi i Filistyni zaczęli uciekać. Był więc to dzień, w którym Jonatan wykazał ogromną odwagę i zaufanie do Boga. Jednak tego samego dnia jego ojciec pokazał o wiele gorsze oblicze.

Saul zakazał jedzenia swoim wojownikom, aż wywrze pomstę na swoich wrogach. Król Saul nie robił tego dla Boga, nie robił tego także dla ludzi, on to robił dla siebie - chciał wywrzeć pomstę na SWOICH wrogach. Jakże szybko stracił pokorę, którą okazywał na samym początku. Jego syn Jonatan nie wiedział o tym zakazie i zjadł trochę miodu po drodze. Miód był na pewnej polanie - ziemia obiecana rzeczywiście opływała w miód. Saul chciał go za to zabić. Zabić swojego własnego syna, ale wojownicy go obronili mówiąc, że to przecież właśnie on doprowadził do zwycięstwa.

Saul popełnił więc już dwa błędy. Najpierw sam złożył ofiarę, potem wydał rozkaz aby nie jeść, aż wywrze pomstę na Filistynach i nawet chciał zabić swojego syna, który nieświadomie złamał ten zakaz. Teraz prorok Samuel daje mu jeszcze jedną szansę. Ma wyruszyć przeciwko Amalekitom. Przy okazji dostał podobne wskazówki jak wcześniej Jozue przy zdobyciu Jerycha. Należało wszystkich zgładzić i wszystko zniszczyć. Saul oszczędził jednak stada owiec oraz samego króla Amalekitów. Tłumaczył się prorokowi, że wziął te owce na ofiarę. Wtedy Samuel powiedział pamiętne słowa: “Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani” (1 Samuela 15:22).

Prorok Samuel odszedł i już więcej nie spotkał się z królem Saulem. Poszedł namaścić kolejnego króla - Dawida. Tym jednak zajmiemy się w następnej audycji. Zajmiemy się ostatnimi latami rządów króla Saula, jego stosunkiem do Dawida itd. Zajmiemy się także kwestią relacji Dawida i Jonatana oraz sprawą wywoływania duchów. Z tej audycji myślę, że warto zapamiętać jak bardzo się zmienił Saul. Był bardzo skromny gdy przyszedł do niego prorok Samuel. Później jednak szybko stał się dumny. Przypomina to słowa barona Actona, który mówił o tym jak bardzo władza korumpuje ludzi. Saul jest tego przykładem.

“Saul odpowiedział: Przecież jestem tylko Beniaminitą, więc z najmniejszego plemienia izraelskiego, a ród mój jest najmniejszy z rodów plemienia Beniamin. Dlaczego takie rzeczy do mnie powiedziałeś?” (1 Samuela 9:21)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/9/21

“Lecz sześciuset mężów zawróciło i uciekało na pustynię do skały Rimmon, i pozostali tam przy skale Rimmon przez okres czterech miesięcy” (Sędziów 20:47)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Sedziow/20/47

“Toteż czasu wojny nie było ani miecza, ani oszczepu w ręku całego zastępu, który był z Saulem i Jonatanem. Tylko Saul i Jonatan, jego syn, mieli je” (1 Samuela 13:22)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/13/22

“Uzbrojeni byli w łuki, umieli zarówno z prawej, jak i z lewej ręki miotać kamieniami i strzelać z łuku, a wywodzili się ze współplemieńców Saula, Beniaminitów” (1 Kronik 12:2)
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Kronik/12/2

Jonatan rzekł do swojego giermka: Choć, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców; może Pan uczyni coś dla nas, gdyż Panu nietrudno wybawić przez wielu czy przez niewielu.
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/14/6

Samuel odpowiedział: Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani.
http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-Ksiega-Samuela/15/22