“Eskiden buralar göz alabildiğine dutluktu…” diyen bir büyüğünüz mutlaka olmuştur. Nostalji! Yukarıdaki hikayeleri dilerseniz masal dilerseniz renkli bir ekonomi dersi olarak dinleyebilirsiniz, tercih sizin. Ben ikisinin ortasını buldum, bir girişim öyküsüne çevirdim.

Tijen Ziyal, Immunflex Dut firmasının kurucusu. İstanbullu bir mimar, yıllarca kariyerini icra etmiş. Bilmediği son derece spesifik bir alana yelken açacak kadar cesur; beyaz duta tutkun. Erzincan'ın Eğin olarak bilinen, bugün Kemaliye diye anılan güzel ilçesinde, yalnızca o bölgede yetişen beyaz duttan gıda ve kozmetik ürünleri üretiyor… Macerası 6-7 yıl önce başlamış. Turistik bir gezide görmüş beğenmiş, kolları sıvamış;
“Eğin’le tesadüfen, eşimin sayesinde tanıştım. Doğasından büyülendim, her yer dutlarla kaplı. Ne yapıyor insanlar buralarda diye sordum. “Hiç” dediler. “Nasıl hiç?” diye sorunca; “İşte dutlar dökülür, bir kısmı pekmez yapılır, kurusu da satılır” yanıtını aldım. Çocukluğumda hiç dut yemezdim, niye bilmiyorum. Tadını mı sevmezdim… yere dökülür ondan mı sevmezdim?”
Ziyal çocuklarına miras bırakacağı, Türkiye’yi dünyanın farklı coğrafyalarında farklı damaklarda yaşatacağı bir ürün zinciri geliştirmeyi başarmış. İlk öğrendiği şey; dut meyvesini ağacından toplayıp yemek gerekiyor, yani hepi topu birkaç saat içinde tüketilmeli… Aslında buradan başlıyor hikaye!