Neden yalnızca küçük bir zümre doğa dostu? Neden 80 milyon değil? Neden geri kalan umursamaz? Onların doğayla gizli bir anlaşması mı var? Örneğin Covid yalnızca belli bir gruba mı dokunuyor? Hadi bıraktım büyük soruları; sofranızda gururla sunduğunuz yiyeceklerden ufak ufak ailenizi zehirlediğinizden haberiniz var mı?
Bu sorulara yanıtı kendi yaşam öyküsüyle veren, ayrıca zehirli yiyecekleri önleme konusunda müthiş bir başarıya imza atan grubun içinde yer alan biriyle tanıştırayım sizi. Aşağıda okuyacaklarınız size çok çok çok gelebilir. Dert değil, onun gibi yaşamayın, ama anlattıklarına kulak verin, ehh… biraz da çeki düzen lütfen.
Yağmur suyu toplama yöntemiyle tarım yapıyor, yağmur suyunu çatıdan hasat ederek kullanıyor, “Hiç de sıkıntılı bir hayatım yok. İhtiyaçlarımı karşılayabileceğim enerjiyi ve suyu elde edebiliyor, şebekeden bağımsız bir evde yaşıyorum” diyor. Enerjisini güneşten ve rüzgardan sağlıyor.
Ama köyde yaşamak, köylü olmak filmlerdekine benzemiyor, bu hayata geçene kadar çok patinaj çektiğini söylüyor. Aşağıda detaylarını bulacaksınız.
Gelelim zafer konumuza: Tarımda kullanılan zehirli maddeler bağışıklık, hormonal sistem bozukluklarına, tiroid, lösemi lenf bezi, meme, prostat gibi kanser türlerine neden olabiliyor. Zehirler, çocuklarda ve bebeklerde 10 kat daha etkili.
Ve eski dostum; Oya Ayman.
Gazeteci-yazar ve aktivist. Buğday Derneği koordinasyon kurulu üyesi, Zehirsiz Sofralar Projesi’nin iletişim direktörü. Daha iyi daha sağlıklı daha kaliteli özetle olması gerektiği gibi doğal, doğadan yaşam için toplumsal katkı üreten birey. İğneyle kuyu kazan gruptan biri.