Hayatı yeniden sözde normale açarken, bir an ne ve niye yaşadığımızı düşünelim mi… Yoksa hiçbir şey olmamış gibi devam edecek miyiz hayata? Evde hapsolduğumuzda, zaten evde hapsolmuş hasta çocuklarımızın, dışarı çıkamayan dermansız vatandaşlarımızın, makinelere bağlı oldukları için gün yüzü görmeyenlerin halini anladık mı?

Marketlere umarsızca cips kola için koşarken, parası olsa dahi o yiyecekleri ağzına değdirdiğinde hayatı riske girenleri anladık mı? Ekmek bahane çikolata için birbirini devirirken, zaten her gece aç yatanları anladık mı? Bu ülkede tespit edilebilmiş 8 bin nadir hastanın Pandemi Hastanesine çevrilen sağlık merkezlerine gidemediklerini düşündük mü? Kronik diğer hastalıkları olanların pandemi yüzünden tedavilerine ara verdiklerini aklımıza getirdik mi? İman gücüyle bir pandemiyi yenmek mi mesele, yoksa olabilecek tüm koşullarda tüm vatandaşlarımıza ara verilmeden kapsayıcı hizmet sunmak mı? İşte bütün mesele bu.